Snapes kantoor

je weet.

Draco opende de deur, en stond in de kamer van snape. Hij haalde een doosje van een van de plank af, en haalde de diamant uit het huidige doosje. Snel stopte hij het glinsterende ding in het nieuwe doosje. Hij sloot het orginele doosje met de deksel, en zette die op het bureau. De diamant die in zijn nieuwe doosje zat stopte hij in zijn zak. Hij verliet Snapes kantoor weer.

Snel liep Elysia ook het kantoor in, nadat Draco weg was. Haar blik viel gelijk op het doosje dat er stond en even was ze helemaal blij - it worked! Maar zodra ze het doosje opende verdween al die blijheid gelijk. Die ahdfjskfhsiugahdygf Ze zette het doosje terug op Snapes bureau en liep snel het kantoor weer uit. Wie weet wat er gebeurde als Snape het doosje vond. Er was dus iemand in zijn kamer geweest en wie anders zou dat kunnen zijn als Draco? Ze konden de eigenaar van het doosje zo opsporen! Met een grijns sloot ze de deur achter zich. Hij kwam er nog wel achter.

snape legde wat papieren in een laadje, en beval Elysia en Draco om te gaan zitten."zo, eens kijken. Nu wil ik de waarheid boven tafel."

Elysia ging op de stoel zitten en keek verder niet om naar Draco, wachtte alleen af op wat Snape zou gaan doen, maar die keek nu alleen naar Draco. "Mister Malfoy, heeft U ervoor gezorgd dat Miss Lestrange de deur van mijn kantoor opende?" vroeg hij. Kut. Dit ging fout. 'Menee..-' Snape keek haar kwaad aan. 'Ik praatte tegen Malfoy, niet tegen U,' siste hij, waarna hij weer naar Draco keek. Fuck.

Draco keek Snape oprecht verward aan."Wat? Nee, dat heb ik niet gedaan." snape zou er achter komen dat hij gelogen had, want het eerste verhaal wat Draco vertelde was tenslotte waar."Meneer, ik wil even schoon schip maken. Het eerste verhaal dat ik vertelde, was gewoon waar. Maar het tweede ook. Elysia kwam naar mij toe op het schoolterrein dat ik 'het' aan u moest afleveren. Het doosje dus, wat ik gevonden had. Het leek dus alsof u al wist van het doosje, en het heel snel wou om het terug te geven aan de rechtvaardige eigenaar. Maar blijkbaar wou Elysia dat doosje ook, want ze lokte me er in door me onder valse voorverwentselen naar u toe te sturen. Dan vraag ik mij af - wat is er zo speciaal aan dat doosje?" Draco keek naar Elysia, in de hoop dat zij de vraag beantwoorden zou."U kunt haar veritarisum (ofzo) geven om mijn verhaal te checken."

Heftig schudde Elysia haar hoofd. 'Dat is niet waar! Dat heb ik u al verteld,' zei ze snel. 'Ik weet helemaal niks van een doosje af, echt niet! Daarbij komt dat het verboden is veritaserum op leerlingen te gebruiken,' ze knikte kort om haar zin af te sluiten. 'Miss Lestrange, u zei net nog zelf dat ik het op u mocht gebruiken,' zei Snape, al onder haar zin door. 'Dat klopt meneer, maar het blijft verboden en ik wil niet dat u in de problemen raakt,' zei ze schijnheilig. 'Oh ik kan u verzekeren dat ik niet in de problemen kom,' zei Snape. Elysia's gezicht betrok gelijk. 'Maar ik blijf erbij, ik echt niet--' Snape keek naar Draco, afwachtend wat hij zou zeggen. 'De waarheid, Mister Malfoy?' zei hij alleen.

"Zoals ik net vertelde, meneer, zoals ik net vertelde. Misschien moet ik wat aanpassinkjes toevoegen. Het doosje was niet leeg toen ik het vond." Hij knikte nu plechtiger dan ooit te voren. Hij wist dat hij nu niet kon liegen, aangezien hij kans liep om overhoord te worden door een drankje. Hij kon dingen gewoon niet zeggen - dat is iets heel anders.

Snape bleef hem aankijken. 'Wat zat er in het doosje, Malfoy?' siste hij. Hij haatte het als er dingen voor hem achtergehouden werden. Ook Elysia draaide haar hoofd om naar Draco. Nu moest hij het wel vertellen, toch? Een grijns vormde zich op haar gezicht, maar dat hield ze voor Snape onzichtbaar.

Draco keek van Elysia naar Snape, en weer terug."Niet met Elysia er bij," zei hij bars. Snape kon hij het wel vertellen, maar hij mocht hem niet helpen. Dit was een opdracht voor Draco, niet voor Snape.

'Malfoy, er worden hier geen geheime complotten gevoerd,' siste hij naar Draco. 'Miss Lestrange kan gewoon blijven zitten.' Niet dat het uitmaakte, Elysia wist toch al wat erin had gezeten. Maar dat wist Draco niet, tenminste, daar ging ze van uit.

Draco keek met een pijnlijk gezicht naar Snape."Ik heb een opdracht." was snape zo dom? Hij begreep toch wel dat hij dit in opdracht van Lord Voldemort moest doen? Hij keek Snape doordringend aan, en keek toen weer weg."dus het is nogal logisch dat ik er niet over praat." Hij haalde zijn neus op. Snape rechte zijn rug en schudde zijn vette haren uit zijn gezicht. Het leek erop dat hij het begreep. Toen wierp hij een blik op zijn plank."Mijn plank is bijna leeg. Voor het voorliegen van een docent, Draco Malfoy, mag jij ze vannacht gaan halen in het bos." Draco gruwelde."Vannacht? Waarom vannacht?" Snap liet een kil lachje horen."Dan zijn ze het verst." Hij schoof een lijst met planten naar hem toe."En om u te beschermen gaat Miss Lestrenge (?hoes chrijf je het.) met u mee - ik wil geen gemaar." Draco snoof."Ik kan me zelf prima redden." Snape trok een wenkbrauw op."In dat geval mag u ook alleen gaan, maar ik wil uw dood niet op mijn geweten hebben, Malfoy. Dus Lestrange gaat mee."

Even kwam er een grijns op Elysia's gezicht tevoorschijn, ze had dus gewonnen. Totdat ze opeens zelf ook mee moest gaan. 's Nachts? In het.. bos. 'Meneer!' riep ze gelijk. 'Dat kunt u niet maken!' "Dat heeft u fout," antwoordde Snape gelijk, zonder er verder op door te gaan. Natuurlijk kon hij het niet maken, maar wat kon ze ertegen doen? 'Waarom moet ik met hem mee?! Het is toch zíjn straf!' zei ze, met overslaande stem. 'Er is helemaal niks bewezen. Wilt u soms dat ik alsnog het veritaserum op u gebruik?' Elysia knikte snel haar hoofd, beter dan het bos in. 'Dan heeft u pech want dat is verboden. En nu mijn kantoor uit,' zei hij, waarna hij de twee zijn kantoor uit duwde. Dit werd een nachtmerrie.

Draco knikte braaf."Gezellig," mopperde hij."Dooddoeners, zitten daar, Elysia, dooddoeners! en andere monsters. Spinnen enzo."

((moesten jullie de vorige keer ook niet met zn tweeën het bos in? als Jaimy en Draco?))

Elysia keek Draco even aan met een blik van "waarom vertel je met dit, ik ben niet dom hoor" en ging toen op het muurtje tegenover het kantoortje zitten. "Draco, ik ben niet dom. And puh-lease, ga geen probleem van spinnen maken. Ik wil graag heelhuids terugkeren."

"Als ze komen zorg ik dat ze op jou afkomen." siste Draco nijdig. Hij zocht een klok."Over twee uur moeten we er heen. Wat doen we als we dooddoeners tegen komen? Ieder voor zich, oke? Ik ben niet van plan jou te gaan helpen." Hij snoof."Andere wezens: als we ze samen aankunnen doen we dat maar. Anders is het gewoon ieder voor zich, hoe sterker, hoe meer je voor je zelf moet gaan." Hij trok een wenkbrauw op.

'I wasn't planning on helping you either,' zei Elysia, waarna ze met haar ogen rolde. "De enige "hulp" die ik van jou zou krijgen was waarschijnlijk een hoop gegil. So much for the usefull help." Met een sprongetje ging Elysia van het muurtje af. 'Imma get my cape. See ya," zei ze, waarna ze zonder nog om te kijken wegliep naar de leerlingenkamer. Worst nightmare ever

Draco ging op het muurtje zitten, en wachte totdat Elysia terug kwam. Hij had snape gelukkig niet hoeven te vertellen over de steen. Toen sprong hij op. Even langs de hoge nood dinjge.