De gangen - allemaal

Je weet wel.

Draco liep snel door de gangen. De diamant zat in het doosje in zijn zak, samen met alle papieren die hij had verzamelt om erachter te komen wat hij moest doen. Hij stopte even, en bedacht zich dat hij helemaal niet wist wat hij moest doen als de toverdrank afwas. Opeens werd hij paniekerig. Stel je voor dat hij helemaal de verkeerde toverdrank had? Hij had zomaar aangenomen dat dat de goeie toverdrank was, van Carlisle Malfoy, die ihj niet eens kende.

Ron was walking down the halls with his nikes on. ((okee nee grapje))


Ron kwam de hoek van de gang omgelopen en zag een stel eerstejaars zitten. Irritante kinderen ook altijd Hij had zijn boeken onder zijn arm geklemd en keek met zijn hoofd naar de grond. In de verte zag hij Harry en Hermelien zitten maar had geen zin om naar ze toe te lopen. Hij voelde de ogen van de eerstejaars op zijn lichaam drukken. 'Wat valt er te zien?' Ron keek de eerstejaars aan waarbij de eerstejaars schrokken, opstonden, en met versnelde passen weg liepen.

Draco hield zijn hand in zijn zak, opzoek naar het blaadje over de Adamas. Hij sloeg de hoek om en liep tegen een roodharige jongen op. Hij knalde op de grond, en het doosje met de diamant vloog uit zijn zak, samen met het recept van de toverdrank en het papier over de Adamas."Weasley, kun je niet uitkijken waar je loopt?" Snauwde draco. Toen hij het doosje van de diamant wou pakken schrok hij. Het deksel was er voor een gedeelte afgegleden, en een hele hoop glinstertjes vulde het gat tussen het doosje en het deksel. Snel griste hij het doosje naar zich toe en sloot de deksel. Zijn gewaad zat ander het stof."Kijk nou, mijn nieuwe gewaad. Het ziet eruit zoals jouw gewaad, alleen is jouwe dan gewassen." Draco klopte zijn mantal af en stond op. HIj pakte de papiertjes op en stopte ze snel in zijn zak.

Ron wreef over zijn neus toen hij ineens op de grond lag. 'Kijk zelf uit waar je loopt Malfoy, jij komt als een gestoorde aangerend' Ron zag het papiertje liggen en vroeg zich af wat het was, zijn ogen dwaalde af naar de glinstertjes die half uit het doosje kwamen. Ron wist dat er iets mis mee was, anders zou Malfoy het niet zo snel weggrissen. 'Dan koop je toch nog een nieuwe, aangezien jullie toch geld genoeg hebben' Ron stond op en streek zijn gewaad glad.

"Goed plan. In tegenstelling tot jou, Weasley." Hij trok zijn lip op, en liep langs hem heen. Hij draaide zich nog even om."Moet jij niet achter Potter aan hobbelen? Of heb je ruzie met hem, omdat hij er van doorgaat met dat modderbloedje, en jij alweer alleen achterblijft?" Hij grijnsde arrogant, en liep verder.

Toen Draco langs hem liep keek naar zijn zak. 'Nee, toevallig heb ik geen ruzie met Harry nee, en noem hermelien geen modderbloedje' snauwde hij Draco na. 'Ik vind heus wel uit waar je mee bezig bent wacht maar' Ron moest nou heel erg zijn stem verheffen, hij zag nog een vuiltje op zijn gewaad zitten en sloeg het er hard af. 'Au'

Draco had het geschreeuw van Weasley gehoord. Dit was slecht - Hanna én Ron zaten nu achter hem aan. Ron zou er niets van snappen, die was te dom. Maar Hanna.. Ze zou de steen kunnen stelen. Draco besloot eerst naar de uilenvleugel te gaan en daar zijn vader te schrijven over Carlisle Malfoy. Draco ging links, en kwam bij de uilenvleugel.

Ron wist dat er iets aan de hand was en probeer nu erachter te komen wat hij van plan was. Hij besloot Draco te achtervolgen, misschien zou Ron dan een keer de held zijn ipv. Harry, dat zou hij een mooie gedachte vinden. Ron zorgde ervoor dat Draco hem niet kon zin en hij had al snel in de gaten dat hij naar de uilenvleugel liep.

Callum liep over de gangen, lichtelijk geïrriteerd en nog steeds gewalgd door het gesprek met Matt. Nouja, gesprek .. hij liep uiteindelijk weg omdat hij niet meer bij hem wou zitten, wat best stom was geweest want misschien had Matt nog wel wat te zeggen om zichzelf te verdedigen. Hij zuchtte en stak zijn handen in zijn broekzakken en liep door de gangen waar heel wat eerstejaars stonden. Hij was bijna twee keer zo groot als de eerstejaars.

Vanaf veilige afstand wachtte Elysia af of Draco echt de diamant kwam brengen. Haar adem hield ze in, zodat hij niks zou horen als hij kwam en voorzichtig keek ze af en toe op de hoek. Tot nu toe was hij nog niet gekomen, maar misschien kostte het tijd.. ze hoopte het.

Toen Elysia weer door de gangen liep en opeens een zware hand op haar schouder voelde schrok ze zich dood en draaide ze zich in een keer om. Snape. 'Eh.. hoi Meneer!?' zei ze toen, niet wetend wat ze ervan moest verwachten. 'Zo, Miss Lestrange is het niet?' begon hij, al was het meer een statement dan een vraag. Elysia knikte kort. 'Ik heb gehoord dat u ook het verkeerde pad begint op te gaan..' Als antwoord op zijn constatering keek Elysia hem even verbaasd aan, al wist ze wel wat hij waarschijnlijk bedoelde. 'Zomaar leerlingen mijn kantoor in sturen, mhh?' Elysia maakte haar ogen groot. 'Wat?! Hoe komt u daar nou weer bij?!' vroeg ze, alsof ze van niks weet. 'Laat mij dat nou net door een leerling verteld zijn,' zei hij. 'Meneer! Ik weet echt echt echt van niks! Ik zweer het! Waarom zou ik zoiets doen? Ik heb nog nooit zoiets gedaan en ik heb er ook echt geen redenen toe! U mag me zelfs veritaserum toedienen en het dan nog eens vragen,' zei ze, om nog geloofwaardiger over te komen. Een hoop onverstaanbaar gemompel volgde met als laatste het enige verstaanbare woord 'Draco'. Gelijk draaide hij zich om en beende weer weg, richting Draco. Verontschuldigen vond hij niet nodig. Elysia zelf zuchtte even opgelucht. Toch maar oppassen voortaan.

Draco werd op de gang tegen gehouden door snape."Liegen is een zonde, mister Malfoy. U stelt me diep teleur. Wat zat er in dit doosje?" Draco schrok, opnieuw."meneer, zoals ik u vertelde..-" hij stopte midden in zijn zin."Wat heeft Elysia u verteld?" Snape antwoorde niet, en leunde naar voren. Zijn haar viel als twee zwarte gordijnen langs zijn gezicht."Malfoy, lieg niet." siste hij. Draco werd nog bleker dan normaal. Sinds wanneer was Snape zo gebrand op wat er in een leeg doosje hoorde? Hij zuchte en trok een zielig gezicht."Sorry meneer dat ik niet direct de waarheid vertelde. Het zit zo: ik vond dat lege doosje," hij wees naar het groene voorwerp in Snapes hand,"in onze leerlingen kamer. Het was leeg, en het stond er al een tijdje. Ik bedacht me dat ik het het best bij u kon afleveren, omdat u onze afdelingsmeester bent." Hij knikte plechtig."En hoe verklaart u dan dat u mijn kantoor bent binnengekomen?" Draco keek Snape nu aan."Meneer, dat was al open. Misschien kunt u nakijken met een van uw spreuken wie de deur open getoverd heeft." Hij glimlachte, en snape knikte."Dat zal ik dan maar doen. Voortaan niet meer zonder toestemming mijn kantoor binnen sluipen, Malfoy," snape leunde nog verder naar voren,"of het zou je bezuren. Deze keer kom je er nog goed van af." En met grote passen verliet Snape de gangen.

Met een hoop onverstaanbaar gemompel liep Snape terug naar zijn kantoor om uit te zoeken wiens toverstok ervoor had gezorgd dat zijn kantoor open was. Hij sprak een paar woorden uit en gelijk was er antwoord. Alohomora, mhh? Meteen stond hij weer op en liep naar Elysia toe, die net richting de afdelingskamer liep. Weer hield hij haar bij haar schouder vast. 'Miss Lestrange, wij waren nog niet uitgepraat.' Dit maal draaide Elysia zich wat langzamer om. 'Maar Meneer, ik zei toch dat ik van niks wist? Ik weet echt niet waa..-' Meteen pakte Snape haar kraag vast die hij een stuk omhoog tilde, zelf kwam hij ook dichterbij met zijn hoofd. 'Lieg. Niet.' siste hij, waarna hij haar ruw weer losliet. 'U hebt dan misschien Mister Malfoy niet gestuurd naar mijn kantoor, u heeft toch zeker wel de deur geopend. 'Maar..' "Geen gemaar' siste Snape. Elysia bleef hem even aankijken. 'En als ik u nu zeg dat hij mij bedreigde. Heus waar! Anders zou hij weet-ik-veel wat gaan doen. Ik moest wel!' 'U moest helemaal niks,' zei Snape. 'Maar..' 'Geen gemaar zei ik toch,' siste hij. 'Dat kunt u niet maken! Draco zat ook fout!' 'Ik kan alles maken, Miss Lestrange,' siste hij weer, waarna hij haar arm vastpakte en meetrok naar Draco. Op en neer lopen had dus geen zin.

Draco zat ergens in de gang, gelukkig dat Snape hem geloofd had. Hij ging op een bankje zitten, en hoorde in de verte de stemmen van Snape en een meisje. Elysia?

Zonder iets te zeggen liep Elysia mee met Snape - niet dat ze veel keus had, Snape had haar pols stevig vast, net iets té stevig. Het deed nogal pijn eigenlijk. Maar beter zei ze er maar niks over. 'Malfoy, meekomen,' zei hij, niet eens de moeite nemend om te kijken. Hij opende zijn kantoor en liep naar binnen toe, waar hij Elysia pas los liet. Even wreef ze over haar pijnlijke pols, maar door het botte 'Niet aanstellen,' van Snape stopte ze er al snel mee. Hopelijk werkte dit in haar voordeel, ze gunde het Draco echt niet dat hij hier goed vanaf kwam.

Draco stond rustig op, en liep achter Snape en Elysia aan.

Met haar mantel om liep Elysia de gangen door, op zoek naar Draco. Waar was die in gódsnaam gebleven? Kon hij niet gewoon voor een keer op tijd zijn? Het ging hier niet alleen om hem, het ging hier ook om haar. En ze wilde zo snel mogelijk weg uit dat bos.

Draco liep door de gang. Hij had zijn mantel toch maar even aangetrokken, en zocht Elysia nu. Prompt kwam hij haar tegen in de gang."Moest even iets doen. Laten we gaan." Hij draaide zich al om, richting het bos."heb jij de lijst met ingrediënten?"

'Het is jouw opdracht, Malfoy, niet de mijne. Jij bent degene met straf, niet ik,' antwoordde Elysia gelijk. Waarom zou zij op de lijst gaan letten als het Draco's opdracht was? Hij moest zorgen dat hij alles kreeg wat Snape wilde, haar probleem was het niet. Het enige probleem dat zij had was overleven in het bos. As if that wasn't enough.

Kamer van hoge nood flitste het door Draco's hoofd. Zou hij daar uit z'n zak gevallen zijn? Draco zocht verwoed in zijn zakken naar het papiertje. Hij haalde ze binnenste buiten, en hoopte dat dat Elysia ook zou opvallen. Uiteindelijk kwam het blaadje tevoorschijn. Hij wapperde er mee."Oke."

Elysia viel helemaal niks op (hahah) en begon gewoon te lopen nadat Draco het blaadje gevonden had. 'Heb je ook maar enig idee waar die planten en al te vinden zijn?' vroeg ze toen. Ze konden wel als een kip zonder kop gaan rondlopen, dat haalde niet veel uit.

"Ja," hij wees er een paar aan."Die zitten onder aan de boom, en deze twee kun je vinden op een open plek. De andere zitten op de bomen vast." Ze waren nu bij de rand van het bos."Ladies first."