De heuvel in het bos

Diep in het woud, ver weg van de bestaande wereld van Hogwarts, is een kleine heuvel. Bedekt met mos en ander groen onkruid dat zich ergens moet nestelen. Rondom de heuvels zijn veel centaurs, maar geen enkele zal je aanvallen. De leegte bij de heuvel maakt het rustgevend. Ook weinig mensen zullen hier komen, vooral omdat je het niet snel vind. De heuvel in het bos, het mysterie van het woud -

toengang: Vrij, maar zoals ik al zei, er komen weinig mensen, omdat het moeilijk te vinden is. Dus kom niet met z;n 10en tegelijk

Met haar vioolkoffer in haar hand liep Melaine het bos in. Het was bijna middernacht, en met haar toverstok had ze een lichtbolletje gemaakt. Ze vervolgde haar weg richting de heuvel, een paar centaurs keken op, toen ze aankwam. Melaine grijnsde even en de centaurs lieten haar met rust. Wetend dat Melaine zou gaan spelen. Eigenlijk deed Melaine dat altijd, vioolspelen of hier tekenen, om het vervolgens weer te verbranden. Ze opende haar vioolkoffer en begon rustig te spelen.

Omdat Elysia niet kon slapen was ze maar wat gaan lopen, zonder dat ze van plan was het bos in te gaan. Maar toen ze opeens een vioolspel hoorde, besloot ze er toch maar heen te lopen. Must be Moridin. Zo stil als ze kon, zodat ze niemand zou storen, en nog beter, niet door anderen opgemerkt zou worden, liep ze erheen. Toen ze er recht langs stond schrok ze zich dood. Het was niet Moridin, maar Melaine, een meisje uit Zwadderich. Wat moest Moridin ook zo laat hier? Zo stil mogelijk zette ze een paar stappen naar achter, misschien merkte Melaine niks.

Melaine hoorde wat gekraak van takjes en keek op. Ze stopte meteen met spelen en keek het meisje aan. Een ravenklauwer, toch? Ze wist het even niet. Melaine zuchtte diep en verwachte wel dat het meisje iets zou zeggen, of bang zou wegrennen. Iets wat ook een optie kon zijn. Maar ze vond zoiets meer voor een huffelpuffer.

Elysia bleef Melaine een hele poos aankijken. Dat ze haar had opgemerkt was wel duidelijk, maar wat moest ze doen? Als Melaine haar had willen vermoorden had ze dat waarschijnlijk allang laten blijken, bij wijze van spreken dan. "Ik eh, zag je aan voor iemand anders,' zei ze toen maar. 'Wil je dat ik weg ga?'

Melaine keek Elysia aan en schudde haar hoofd. "Je hoeft niet weg, als je dat niet wilt." Oké, het klonk zelfs aardig, maar dat was misschien ook zo bedoeld. Het maakte Melaine deze avond niet uit wie haar gezelschap hield. En het was een ravenklauwer, en daar mocht ze we laardig tegen doen. Of ze moesten zo verschrikkelijk zijn dat ze echt verkeerd geplaatst waren.

Elysia zuchtte even opgelucht, maar wel zo zacht dat Melaine het niet zou horen. 'Speel je allang viool?' vroeg ze toen. 'Het klonk echt goed!' Misschien moest zo ook maar eens viool gaan spelen. Iedereen die het speelde leek het zo goed te kunnen. Maar dan alsnog, ze was er niet echt een type voor. Net als ze Melaine er ook niet echt een type voor had gevonden. Maar schijn kon bedriegen.

Melaine keek Elysia aan. "Sinds mijn 6e,denk ik." Ze dacht even na en knikte toen. "Ja, sinds mijn 6e." "En uhm, bedankt," zei ze daarna op het complimentje van Elysia.

Vanaf haar 6e.. dat was echt lang. Met een plof liet ze zich op de grond vallen. 'Je mag best verder spelen hoor.. als je wil,' zei ze toen. Het was alleen maar leuk om naar te luisteren. Besides.. ze wist echt niet wat te zeggen. Ze praatte amper tegen zwadderaars.

Melaine knikte en begon rustig weer te spelen. Ze zou toch niet weten wat ze moest zeggen. Over hoe geweldig hun slaapzalen er wel niet uitzagen? Nee. Melaine zou alleen maar onzin uitkramen, en spelen was toch veel leuker. Ze genoot van haar eigen spel, omdat ze haar favoriete spel speelde.

Langzaam liet Elysia zich achterover in het gras vallen, luisterend naar het vioolspel van Melaine. Het klonk, net als al eerder, geweldig. Net als het spel van Moridin had geklonken. Op de een of andere manier maakte het haar telkens weer rustig. Maar dat kon ook aan degenen liggen die het speelden. Daar lag het waarschijnlijk ook aan.

Melaine speelde, zonder te stoppen, zonder te aarzelen. Ze speelde viool.

((droog))

Elysia bleef luisteren. (hahah XD ik doe ook droog dan hoor :@ )) In de verte was het kasteel te zien maar verder waren er alleen maar bomen om hun heen. Bomen, bomen en nog eens bomen. Na dit jaar ging ze ook maar eens een instrument leren bespelen. Ja, dat ging ze doen.

Melaine zag een centaur, doe ze even der ogen opende. Hij zat te luisteren, net zoals Elysia zat te luisteren. Melaine speelde rustig verder. Zoals ze dat bijna altijd deed.

(( Matt speelde neusfluit. ))

Elysia schrok even op van de Centaur die aan was komen luisteren, maar aangezien die niks van plan leek te zijn ontspande ze weer een beetje. Misschien had het vioolspel wel op iedereen het rustgevende effect als dat het op haar had. Zo leek het in ieder geval wel.

Centaur keek met een glimlachend gezicht naar de viool, daarna even naar Elysia en keek daarna weer even naar de grond. Het was dus zeer rustgevend. Melaine die haare ogen nog steeds gesloten had zuchtte even diep, zeer hoorbaar natuurlijk.