De eerste dag van het nieuwe schooljaar

(( JA ZEG EENS SLYTHERIN OFZO AHHAHAHA OKE SORRY ))

Melaine grijnsde even toen ze opmerkte dat ze iemand had aangestaard,maar wel meteen had weggekeken. Weer knorde haar maag. Waarschijnlijk had ze honger, en anders was het de walging die ze had gekregen van de huffelpuf, die weg had gekeken.

(haha oeps, grapje)

Ugh, als dat meisje van Slythering (toch!?! nu begin ik te twijfelen) niet zo knap was geweest, had hij sowieso geen interesse getoond in haar.

tering mijn berichten doen het nooit :F

Draco trommelde ongeduldig op tafel. Hij had honger als een paard. Opeens schoof Korzel naast hem. Hij wou iets zeggen, maar Draco snoerde hem de mond."Sst. Opletten. We kunnen bijna eten." Korzel hield direct zijn mond, en keek met zijn fatass hoofd naar Perkamentus.

Oke, stomme hoed schiet eens op ik wil vreten. dacht ze. Konden ze niet nog 10 van die stomme hoeden maken? Dan ging het tenminste een stuk sneller.. Hanna's ogen vielen op de domme Korzel, die naast zijn 'baasje' Draak kwam zitten. 'Goedendag Vincent.' zei ze met een irritante stem. Ze had een hekel aan Draco, inclusief zijn vervolg.

De laatste paar kinderen waren nu gesorteerd en perkamentus stond op. "Laat ons dit jaar een rustig jaar verstaan," zei hij en perkamentus knipte met zijn vingers, meteen verscheen overal heerlijk eten. Melaine grijnsde en legde wat op haar bord, daarna bekeek ze walgelijke hufflepuf weer.

[i]Elysia, dat was het![/i] Callum kon haar naam ergens nog vaag van herinneren, maar kon er op dat moment even gewoon niet bij opkomen. Hij knikte en glimlachte. 'Ja, Callum ja.' zei hij toen mompelend en keek weer even weg en haar daarna weer aan. Het was blijkbaar bijna afgelopen want je hoorde dat het wat onrustig worden in de zaal, en iedereen geïrriteerd rondkijken en wachtend tot ze mochten eten. Anderen waren weer geïnteresseerd aan het luisteren omdat ze wel geïnteresseerd waren in wie er bij hun afdeling zou komen.

"Oh, eindelijk !" Julie schrok wakker van haar dromerigheid. Ze schepte meteen allerlei lekkers op en begon uitgebreid te dineren. Hmm, niets beter dan Hogwarts eten !

Like a lion which was never fed before, she started to eat. Haar maag rammelde enorm, en door het eten werd ze bijna weer vrolijk.

Matt liep de grote zaal in. De sorteersessie was al begonnen, dus hij liep zachtjes naar zijn eigen tafel toe. Er zaten behoorlijk wat mensen aan de tafel van de rood-goude glorie, en hij zag zelf een paar kinderen in alleen zwart, wat betekende dat ze er zeker een paar pupillen bij hadden gekregen. Hij krulde zijn lippen vluchtig om en nam plaats. Iedereen die hij kende was vorig jaar afgestudeerd, dus dit zou een jaar worden met veel, heel veel brieven schrijven, en misschien werd het wel eenzaam. Misschien maakte hij nieuwe vrienden. Om zich van die twijfelgedachtes af te schudden concentreerde hij zich op de sessie, die nog in volle gang was. De sorteerhoed bulderde nu en dan een afdelingsnaam door de grote zaal. Het was een oud en vertrouwd gevoel dat hem altijd weer de voldoening gaf van een kersverse herinnering die hij nooit kwijt zou raken. Die eerste keer dat hij in Griffoendor kwam. Toen opende deze nieuwe wereld voor hem. Het eten verscheen op tafel en hij begon meteen op de scheppen. Het zag er ook zo verukkelijk uit.

Elysia's blik viel even op Draco en zijn twee hondjes langs hem. Alledrie even erg. En de hondjes waren nog eens lelijk ook. Ze aten de hele dag door, het was gewoon bijna smerig om aan te zien. Of het was al smerig. Ja dat was het. Het was gewoon smerig. Op dat moment verscheen er allemaal eten voor haar neus. Ze schonk wat water in en pakte wat te drinken. 'Smakelijk,' zei ze nog tegen Callum, waarna ze even glimlachte en zelf begon te eten.

Iegh, ze blíjft kijken. aaah, voedsel! Hij legde wat dingen op zijn bord en begon te eten.

Hij keek naar het eten, hij wist niet waarom iedereen opeens begon te eten want zo'n erge honger had hij zelf niet eens. En normaal gesproken had hij altijd wel honger. Hij schonk wat drinken in, en keek Elysia even aan. 'Smakelijk.' zei hij en glimlachte daarna vriendelijk en begon aan te tasten, en begon rustig te eten. Integendeel tot alle andere hongerige mormels. Hij liet zijn ogen weer even over de zaal glijden en concentreerde zich toen maar weer op zijn voedsel.

Hoe hongerig Hanna vijf minuten geleden was, zo vol zat ze nu. Ze kon nooit veel eten, maar dat kwam omdat ze zich dat zelf aan had geleerd. Ze wilde niet dik worden, net zoals Korzel en Kwast. Ze gruwelde ervan, de gedachte om dik te zijn.

Danny schoof zijn bord weg, en voelde de aandrang om te boeren. Maar hij deed het niet. Hij keek even op of dat meisje weer of nog naar hem keek.

Omdat Melaine altijd kleine hapjes nam at ze niet meteen veel, maar verteerde het wel snel. Ook omdat ze zo langzama at, leek het juist dat ze veel at. Nog steeds staarde ze dromerig voor zich uit.

Ergens in een hoekje in de zaal lag pluisje voor pampers. Hij zag een paar nieuwelingen met grote ogen hem aanstaren. Maar hij trekte er zich niks van aan, hij was het wel gewend. En om heel eerlijk te zijn genoot hij er wel wat van. Hij was altijd wat aandachtsgeil geweest.

Draco schepte wat lekkere dingetjes op, en groete de bloederige baron - de geest van hun afdeling. Hij keek naar Hanna. Puur uit verveling praatte hij."Hoe was je vakantie?" Hij keek haar aan. Korzel verslikte zich en begon te hoesten. Draco sloeg hem op zijn rug.

((das die joie ofzoiets toch simone XD??!))

Langzaam at Elysia haar eten op. Nouja, langzaam.. Het was voor haar vrij snel, maar ze kon nooit snel eten. Op de een of andere manier lukte haar dat gewoon niet. Dus toen iedereen al voor de tweede keer aan het pakken was, was zij nog niet op de helft. Great. Maar ach, sommigen aten ook wel héél overdreven.

Danny verveelde zich, stond op en liep, expres even langs de zwadderich tafel om het meisje van dichterbij te zien, de grote zaal uit en begon rond te struinen door de school.

Hanna snoof toen Draco tegen haar begon te praten. Ze keek eerst met haar hoofd omlaag naar de tafel, en draaide even later haar hoofd geïrriteerd naar Draco. 'Geweldig.' Vooral omdat ik jouw hoofd even mocht missen.

((JA.))

Matt schepte nog een keer op, maar had daarna toch wel genoeg gehad. Wat zonde, dat je honger werd gestild met dat heerlijke eten. Hij kon het de hele dag wel naar binnen schuiven. Teleurgesteld van zijn gelimiteerde maag stond hij op. Groepjes leerlingen verlieten de zaal al of stonden bij een klassenoudste, om begeleid te worden naar hun afdelingen. Hij keek naar de donkere hemel die als gracieus plafond van de Grote Zaal diende. De kaarsen hingen er stijfjes bij, maar straalden toch een soort speelse lichtheid uit. Hij vertrok daarna naar de deur. Hier was niks meer dat hij kon beleven, en boven wachtte zijn kamer en een warm bed. Hij ging er zeker nog niet in liggen, maar hij zou in zijn normale kleding schieten en nog even bij de haard gaan zitten. Hij beende de zaal uit, rustig en beheersd. De trap op, naar de 7e verdieping, om te verdwijnen achter het portet van de Dikke Dame.

Moridin zat rustig aan de huffelpuff tafel. Hij vond het altijd fijn om terug te komen. Zijn blik viel even op zwadderich, hij haatte zwadderich. Ze deden altijd alsof ze beter waren dan de anderen. Maar telkens vallen ze weer door de mand. Hij snoof zijn neus.

Melaine keek de hufflepuff met een vernietigende blik aan. Daarna nam ze nog een laatste hapje en bekeek ze de rest nog even. Het was tamelijk stil aan de slytherin kant, ook ravenclaw kwam voor haar niet levend over. Dat mocht ze ergens wel. Met sommige mensen van Ravenclauw kon Melaine het vorig jaar best mee vinden, maar die waren allen afgestudeerd. Ze zuchtte diep.

Okee, wat heeft ze nu opeens tegen me. Ik ga het haar binnenkort gewoon vragen. Hij groette wat portretten, zag Mevr. Norks en Vilder langslopen en liep met een grote boog om hem heen. Blegh, hij walgde van hem. Je kon de luizen gewoon van hem af zien springen, en dat haar.. net zo smerig als dat van Snape.