Leerlingenkamer

Nou de leerlingenkamer van Ravenclaw dus !


Toegang: Alleen Ravenclawtjes duh

Na nog langer hebben rondgelopen besloot Callum naar de leerlingenkamer te gaan puur uit verveling. Misschien zou hier nog wel een levend normaal mormel rondlopen waarmee hij een 'praatje' kon houden. Hij opende de deur en gluurde even naar binnen. Er liepen wat figuren rond, maar voor de rest niemand interessant. Hij zuchtte en liep uiteindelijk toch naar binnen omdat hij niks beters te doen had en plofte op een stoel.

Julie kwam uit de meisjesslaapzaal en plofte neer in een zeteltje. Ze had net even gecrontroleerd of alles heelhuids was aangekomen. Gelukkig was dat het geval. Maar nu verveelde ze zich weer.

(new!)

Callum was de trappen opgelopen en liep naar hun Leerlingenkamer waar hij de deur opende en naar binnen stapte. [i]Die Melaine is ook geen opgevertje[/i], hij zuchtte opgelucht en plofte op een stoel ofzo.

Met een plof liet Elysia de boeken op de tafel belanden. 'Nu zijn ze veilig,' zei ze blij. 'Ik neem ze straks wel mee naar de meisjesslaapzaal.. voor de zekerheid.' Je wist maar nooit of er hier iemand opeens kwam binnenvallen ofzo. 'Nu alleen Draco's steen bemachtigen. Maybe I should talk to him a little..' grijnsde ze. Doen alsof ze geïntresseerd was. Misschien zou hij erin trappen, hij was zo slim niet.

Callum snapte wat Elysia bedoelde en grijnsde, 'Ja, een beetje zijn vertrouwen winnen .. wat informatie uit hem flirten ..' zei hij en pakte het boek weer. Hij bladerde weer naar de Adamas diamant bladzijde en begon erover te lezen.

'Wat ik niet snap is dat Draco dit soort dingen moet doen.. tenminste ik ga er vanuit dat hij het niet voor zichzelf doet..' zei Elysia. 'Ik bedoel, hij is niet bepaald slim.. Dan laat je zoiets toch niet aan hem over?' Misschien waren al die dooddoeners wel dom, zo leek het in ieder geval wel.

'Hmm, zijn wanhopige vader heeft zo te zien teveel vertrouwen in hem ..' zei hij en keek haar aan. 'Of hij doet het stiekem? Gewoon als een extratje om zijn vaders vertrouwen wat meer te winnen laat maar zeggen ..' zei hij, hij mompelde wat omdat hij meer tegen zichzelf praatte.

Elysia haalde haar schouders op. 'Het belangrijkste is dat we die diamant krijgen. Dat kan toch niet al te moeilijk zijn met een eigenaar als Draco?' Hij moest er alleen niet achterkomen dat ze iets wist. Dan zou ze, waarschijnlijk, niet al te lang meer leven. Daar was ze eigenlijk behoorlijk zeker van.

'And what about Melaine? Zij was overduidelijk ook geïnteresseerd in de Adamas ..' vroeg hij haar. Misschien wou zij hem zelf .. dat zou hem niet verassen van een Zwadderaar. Alhoewel, zo was Melaine toch niet? Hij kende haar niet lang .. but still ..

'Melaine blijft hier buiten,' zei Elysia vastberaden. 'Ze hoeft hier helemaal niks mee te maken te hebben.' Waarschijnlijk gebruikte Draco haar gewoon en stond ze het nog toe ook. Waarom zouden anders beiden in de diamant geïntresseerd zijn?

'Mhh.' zei hij alleen maar en begon weer te lezen. 'Ik weet niet hoor ..' zei hij mompelend. 'Als jij zeker weet dat Draco de diamant zien we wel .. misschien is hij er naar opzoek en heeft hij informatie nodig, alhoewel .. hij zou nooit moeite doen om er informatie over te zoeken en enfffds' Callum begon weer te mompelen in zichzelf.

'Draco heeft hem, dat weet ik bijna zeker. En als we niets proberen komen we ook nergens achter,' zei Elysia toen. 'Maar goed, vandaag valt er niks meer te doen, dus ik zal morgen wel met Draco gaan.. praten,' zei ze, met een kleine grijns op haar gezicht. It had to work.

'Excellent, en zodra je meer weet .. lemme know.' zei hij tenslotte toen hij uit zijn gedachten was gezwommen. Hij keek haar aan, en zag haar grijnsje. Hij mocht haar wel. Hij knikte en sloeg het boek dicht.

'I will!' zei Elysia blij. Die diamant zouden ze wel krijgen, dat ging wel lukken. Ze was er zeker van. Draco was dom, zij waren slim.. Er was dus geen probleem! Alleen Melaine misschien, maar die zou ze gewoon gaan ontwijken vanaf nu.

Callum wist het niet zo zeker over Melaine, hij wist dat hij haar niet zou gaan ontwijken .. of zou kunnen in ieder geval. Misschien zou hij even met Melaine over de Adamas diamant praten, en wat zij ermee wou .. [i]Ik bedoel, 1 praatje kan toch geen kwaad?[/i] Hij keek Elysia even doorzoekend aan, en beet binnensmond op zijn lip.

Elysia schrok toen Callum opeens niks meer zei en haar maar aan bleef kijken. 'You aren't going to tell her, are you?' vroeg ze toen. Haar ogen werden gelijk groter. Als hij Melaine in zou lichten.. Dat zou niet goed zijn, nooit niet. Melaine zat in Zwadderich, wat ze ook met de diamant wilde, al had het niet met Draco te maken, was niet goed. Als Callum dan ook nog zou bevestigen dat ze ook met de diamant bezig waren.. Hij zou zijn eigen dood tekenen, die van hun beiden.

Callum keek Elysia eerst een tijdje aan voordat hij iets zei, 'Vragen waarom zij iets wilt weten over de Adamas diamant kan toch geen kwaad?' vroeg hij uiteindelijk rustig, en deed het boek weer open en begon erin te bladeren. Dit deed hij eerder om haar niet aan te hoeven kijken.

'CALLUM! Je beloofde niks te zeggen,' zei Elysia bijna wanhopig. 'That includes asking!' Snapte hij dan niet dat het voor Melaine een bevestiging zou zijn als hij erop door zou gaan? 'She wouldn't tell you the truth anyway.' Als Melaine de diamant nodig had ging ze hem echt niet vertellen waarom, echt niet. Waarom zou ze? Het maakte dingen voor haar alleen maar moeilijker. 'You promised!' zei ze daarna nog een keer. Misschien had ze toch beter haar mond gehouden, het had een hoop problemen bespaard.

'Okay okay! Rustig aan ..' zei Callum en keek haar nog steeds niet aan. 'Ik zal mijn mond houden, you've got my promise on that one as well, alright?' zei hij en keek haar nu aan zodat ze kon zien dat hij het meende. Vertrouwen was erg belangrijk voor Callum, alhoewel hij vertrouwde mensen slecht tot niet. Daarna knikte hij, 'I promise ..' zei hij nog een keer en begon weer in het boek te bladeren.

Nog een tijd lang bleef Elysia hem aanstaren. Pas na een poos wendde ze haar hoofd weer af en pakte ze het andere boek van de tafel. 'Okay..' bevestigde ze toen, een stuk rustiger. Callum leek het te menen. Eindelijk. Toch zou ze continu blijven opletten, wie weet veranderde hij weer van gedachten.

'Dusseh, wanneer ga je met hem praten?' vroeg Callum uiteindelijk en keek haar weer even aan. Zo snel mogelijk leek hem de beste optie, want als ze laat begonnen zouden ze misschien te laat zijn. Eerlijk gezegd gaf dit Callum echt een kick, het was iets gevaarlijks en spannends. Eindelijk wat spanning. Dit jaar kon nog leuk worden, heel leuk.

'How about tomorrow?' vroeg Elysia, al was het meer een statement dan een vraag. Morgen zou ze gaan praten met Draco, al had ze geen flauw idee wat te zeggen of wat te doen. Dat zou ze dan maar ter plekke moeten gaan verzinnen.

'Excellent.' zei hij en glimlachte. Daarna stond hij op en legde het boek op de tafel. 'Lemme know if you have new information .. Ik moet nu nog wat huiswerk en extra werk maken.' zei hij en glimlachte. Daarna knikte hij naar haar en liep de Leerlingenkamer uit, en was op weg naar de bibliotheek.

'Imma sleep,' zei Elysia, waarna ze naar de meisjesslaapzaal liep. Het was pas 10 uur, maar ze zou vandaag eerder gaan slapen, dat had ze aan zichzelf beloofd. En die belofte zou ze nakomen ook.