De uilenvleugel

De uilenvleugel bevindt zich bovenin de westelijke toren van tovenaarsschool. De uilenvleugel biedt plaats aan alle uilen van de school. In de tovenaarswereld worden uilen gebruikt voor het bezorgen van post. Tevens kunnen leerlingen van Zweinstein de schooluilen lenen voor eigen gebruik wanneer ze zelf geen eigen uil hebben. Ook kunnen eigen uilen hier met post beladen worden en hier vrij worden gelaten.


Toegang: vrij
Regels: vrij

Danny liep naar de hoogste toren van de school, de uilenvleugel. Hij zocht zijn uil, Roekoeroe (wow origineel). Hij had een belangrijk briefje geschreven, die hij haar, de zwadderaar dus, niet persoonlijk ging geven. Er stond op; Mocht je komen, plaats verandert. Het meer.



ikga!

Draco liep de uilenvleugel in. Een huffelpuffer -?- stond aan een uil te frutselen. Volgens mij heette hij Danny. Draco had een lange brief gezonden naar zijn vader, waar hij om alle informatie vroeg over de dooddoeners, en was van plan die nu te sturen.

Hanna kwam binnengelopen (( en ik vind dat Danny ondertussen al gone was )) en zag dat Draco een brief ging versturen. Ze griste de brief uit zijn handen en las het. 'Dus.. dooddoeners? Waarom wil je dat zo graag weten? Heeft Draak stiekeme plannetjes?'

"Oh ja, ik heb zoveel plannen. Eerst wil ik zweinstein overnemen, dan zorg ik dat het Ministerie valt en dan komt de rest van de wereld aan de beurt." Het sarcasme droop van Draco's stem af terwijl hij rustig de brief terug pakte en hem om de voet van een schooluil bond."Als je het niet erg vind, verstuur ik nou mijn brief met mijn meester plan." Hij liet de uil wegvliegen.

Hanna rolde met haar ogen. 'Zeg Draak, wees eens serieus want ik weet dat je deze brief niet zomaar verstuurd. Je moet iets doen van je vader, of van de dooddoeners.' Ineens kwam er een uil aanvliegen met een boodschap voor haar, blijkbaar want hij kwam op haar schouder zitten. Hanna haalde het briefje van zijn poot af en las het. Bij het meer... oké? Ze verfrommelde het briefje en propte het in een zak in haar jas. Daarna richtte ze zich weer op Draco en wachtte ze op antwoord.

"Ik heet geen draak, Hannibal." Draco zuchte, en draaide zich naar haar om."Ik denk dat ik helemaal niets ga doen, en ik denk ook dat jij je neus niet in mijn zaken met steken."

'Draak past goed bij je, Draak.' het laatste zei ze met nadruk. 'Waarom zou ik mijn neus niet in jouw zaken mogen steken? Heb je soms iets te verbergen?'

"Oh ja, ik heb zó veel te verbergen. Maar mij is geleerd dat je je niet moet bemoeien met de zaken van iemand anders. Maar ja, ik heb dan ook een perfecte opvoeding gehad, in tegenstelling tot jou. Ik kan het je dus niet kwalijk nemen." hij zuchte."Arme schat."

'Aan mijn opvoeding ontbreekt niets, net zoals aan mijn nieuwsgierigheid. En ik weet hoe jij in elkaar zit, en dat je niet te vertrouwen bent. Maar ik hou je in de gaten met je dooddoener plannetjes.' zei ze nog voor ze de vleugel uitliep.

"Doe je best! Niet dat er veel in de gaten te houden valt." Hij liep vlak achter haar aan de uilenvleugel uit.

Melaine liep de uilenvleugel binnen. Ze verwachte dat de witte sneeuwuil van haar moeder binnenkort zou komen. Haar moeder was een death eater, en vertelde Melaine altijd bijna alles. Ze was nu eenmaal een afstammeling van de Riddle's, en zij wilde graag mee blijven. Draco zou waarschijnlijk ook een groot deel teh oren krijgen, maar hi jwist niet eens dat ze afstamde van Lord Voldemort. Melaine zuchtte diep en keek uit het raam, nog steeds geen uil.

Hanna kwam opnieuw de uilenvleugel binnen. Er kon elk moment post terug komen van haar moeder. Ze zag Melaine en begroette haar. Daarna begon ze over Draco's brief. 'Zeg, weet jij waarom Draco post stuurt naar zijn vader over dooddoeners? Volgens mij voert hij iets in zijn schild. Hij wilde mij namelijk niet vertellen wat het inhield.'

Melaine keek Hanna aan. "Draco wordt graag op de hoogte gehouden wat Lord Voldemort aan het doen is, en zijn vader verteld hem dat," zei ze terwijl ze nog steeds geen uil binnen zag vliegen, die voor haar bestemd was.

'Hmm..' zei Hanna alleen maar. In de verte zag ze een stipje aan komen vliegen, wat waarschijnlijk een uil was. Eenmaal dichterbij zag ze dat het niet haar moeders uit was, maar een andere.

Draco liep naar binnen, checken of de uil die hij had verzonden toevallig super sonisch snel was. Hij wou graag antwoord. Daar trof hij zijn favoriete buddy's aan, Hannibal en Malaine. Hij groete hun kort, en zocht met zijn ogen de uil.

Melaine zag ook de uil aankomen vliegen, het was niet de uil van haar moeder, maar toch bleef de uil op Melaine's schouder zitten. Ze pakte het briefje en stopte het in haar zak. "Doei," zei ze en ze keek Draco nog even aan. "Death eaters -" siste ze zachtjes toen ze langs hem liep en verdween toen.

Hanna besloot niet langer te wachten op de uil. Ze wist dat de uil niet van de familie van Melaine afkomstig was, die uil had ze al vaker gezien en zag er heel anders uit. Hanna liep even achter Melaine aan en vroeg toen naar het briefje. 'Is het officieel voor Draak?' vroeg ze met grote ogen.

Melaine draaide zich om. "Nee, hij is voor mij." zei ze terwijl ze verder de treden afliep. Als Hanna er nu om ging vragen zou ze het nog steeds niet vertellen. Niemand hoefde te weten wat er in stond.

Draco zag een uil op Melaine's schuoder landen. Gelukkig was het niet die van hem. Hij vroeg zich af welke halvegare uil er nu bij iemand anders ging zitten dan bij zijn eigen baasje.

Hanna knikte. Ze hoefde niet te weten wat erin stond als het niet voor Draco bestemd was. Ze wilde weten wat Voldemort deed, of zou gaan doen. Alles wilde ze weten, eigenlijk puur om hem te zieken met zijn zielige activiteiten.

Harry liep rustig de uilenvleugel binnen en ging meteen naar zijn eigen uil zonder Draco een blik waardig te gunnen. Hij bond de brief om de poot van Hedwig en fluisterde wat in zijn oor. Hedwig begreep het en begon te fladderen. Harry keerde weer om en verliet de uilenvleugel.

Melaine liep de uilenvleugel in. Ze wilde meer weten wat Voldemort van Draco wilde. En aangezien er een zwarte uil zou moeten komen van haar vader, die haar iets wilde mede delen? Ze zuchtte diep. Ook vroeg ze aan haar moeder of die niet eens een avond in het bos mocht zijn, dan kon ze haar daar tegen komen. Ze bond het briefje om haar sneeuwwitje uil, Tsukihana en liet het vliegen naar de plek, waar alle post kwam voor de death eaters. Ze zuchtte en keek uit het raam, wachtend op een zwarte uil.

Niet veel later vloog er een zwarte uil net boven het raam tegen de toren, De uil viel met volle vaart naar beneden, maar even later vloog het beestje weer vrolijk naar boven. De uil van haar vader. Ze zuchtte diep en rolde met haar ogen. Niet snel daarna pakte Melaine het briefje en liet ze de uil even uitrusten. Liefje, - het woord maakte het al verschrikkelijk. Ik weet dat ik je niet vaak kan schrijven, maar nu doe ik het toch. Je moet in de bibliotheek gaan zoeken naar de adamesdiamant. Het is belangrijk, Melaine.
Hoe gaat het trouwens op school? Vermaak je je er een beetje, is Potter nog steeds op zweinstein?
Nou, ik hoop je in de vakantie te zien. Als ik tijd heb tenminste,
groetjes, je pa
Melaine zuchtte diep. Ze moest iets gaan opzoeken, iets wat ze vast en zeker niet zomaar zou vinden. Verder wilde ze in de vakantie juist op zweinstein blijven, maar misschien kon ze een dag op en neer.

(Edit van mezelf van ander dingetje: Danny had een soort gemene grijns op zijn gezicht. Als zij zo deden, hij dan ook. Hij stond op, liep naar de leerlingenkamer en betoverde zijn veer zo, dat die uit zichzelf op honderden briefjes schreef: 'Hanna (die naam had hij ergens opgepikt) van Zwadderich, jaar 7, heeft een enorm mooie stem, vraag haar anders eens of ze iets voor je zingt? Doet ze vast met veel... liefde.')

en dan wat hier hoort:

Danny kwam de uilenvleugel binnen, en bond een zakje om zijn Uil haar poot, met de briefjes erin, en liet haar die naar elke leerling die hij tegenkwam brengen.