De eetzaal

.. Waar ze zeg maar.. eten D:? NOU DIE GROTE ZAAL DUS IK NOEM HET DE EETZAAL >: [

Elysia liep, erg vroeg, richting de eetzaal. Ze had niet kunnen slapen en was dus maar naar beneden toe gelopen, waar een stuk of.. 3 mensen zaten. Great. Honger had ze niet dus eten zou ze ook nog niet. Boven blijven was saai dus dat was ook geen optie. Maar hier was het ook niet bepaald leuk. Met een zucht ging ze aan de tafel zitten en liet ze haar hoofd, dat gelijk door haren bedekt werd, op haar armen rusten.

Draco kwam voor de verandering eens vroeg de eetzaal binnen. Hij wou zo snel mogelijk een leeg lokaal vinden waar hij bezig kon met de toverdrank, met of zonder Melaine. Hij zou het haar nog wel een keer vertellen, later, als de toverdrank al af was. Hij nam plaats aan de afdelingstafel van Zwadderich en begon lekkere broodjes te eten.

Elysia keek op toen ze nieuwe voetstappen de zaal binnen hoorden komen. .. Draco? Wat moest die zo ongelooflijk vroeg hier? Even overwoog ze hem te vragen wat de Adamas was, maar dan tekende ze waarschijnlijk haar eigen dood en deed ze dus maar niet. Even keek ze nog, waarna haar hoofd weer door haren bedekt werd en op haar armen "viel." Ze was zó moe en toch kon ze niet meer slapen. Mhh..

Draco bekeek de mensen - hij was de enige van zwadderich. Elysia van ravenclauw was ook de enige van haar afdeling. Er was niemand van Griffoendor. Natuurlijk niet, die moesten vroeg naar bed en goed uit slapen. Hij stond weer op en liep de zaal uit, opzoek naar ene leeg lokaa.

Callum opende de deuren naar de eetzaal en liep naar zijn eigen tafel. Er was bijna niemand, het was ook zo dondersvroeg. Toen hij Elysia zag zitten glimlachte hij en ging naast haar zitten. 'Goedenmorgen.' zei hij opgewekt en schonk wat melk in voor zichzelf.

Elysia keek op toen er iemand langs haar kwam zitten en wreef met de achterkant van haar hand even door haar ogen. 'Goedenmorgen,' zei ze, waarna ze kort glimlachte. 'Lekker geslapen?' Misschien moest ze Callum straks maar eens vragen of hij wist wat een Amadas.. Adasam.. Ohja, Adamas was.. Mhhhhh..

Callum keek haar aan en zag dat ze nog niet helemaal wakker was. 'Heerlijk, en jij?' zei hij en begon aan zijn melk te drinken. Hij pakte een broodje en begon er boter op de smeren met kaas en begon lekker te eten.

'Kort.. maar lekker,' zei Elysia. Misschien zou het helpen als ze niet tot half 3 's nachts zou tekenen. Mhh ja.. Misschien wel.. Ze zou het vanavond wel proberen. Misschien. 'Hey eh..' Elysia keek even op om te zien of Draco niet meeluisterde, maar die was blijkbaar weg. Oh. 'Weet jij misschien wat een eh..' Wat was het nou? .. Ohja. 'Adamas is?' vroeg ze toen.

Callum stopte even met eten en slikte zijn voedsel door. 'Err, ja als ik me niet vergis is dat een diamant .. vernoemd naar de broers Adamas.' zei hij en knikte toen ter bevestiging dat meer bedoeld was voor zichzelf. Hij keek haar even aan en begon daarna weer zijn voedsel te eten.

'Weet je ook.. of er misschien iets speciaals aan is?' vroeg Elysia, meer naar haar handen die op de tafel lagen kijkend dan naar Callum. 'Of wie de broers Adamas waren misschien?' Wat moest Draco met een diamant?

'Ja, en nee.' zei hij en nam een slok van zijn melk en keek Elysia nu aan. Hij begon weer in zijn geheugen te graven naar wat hij had gelezen over de Adamas steen. 'Oude verhalen zeiden dat je met deze steen mensen kan overnemen in opdracht van zijn eigenaar. Maar je word niet zomaar eigenaar, daar heb je een speciale toverdrank voor nodig .. en ze zeggen dat als dat toverdrankje is gelukt dat je een van de machtigste personen bent in de toverwereld.' zei hij koeltjes en keek haar even aan. 'Why so interested?' vroeg hij uiteindelijk, dood nieuwsgierig. Hij keek haar wat doordringend en doorzoekend aan.

Zonder knipperen bleef Elysia Callum bijna twee minuten lang aanstaren. Nog een wonder dat haar mond niet openviel. 'Oh niet,' zei ze toen, waarna ze zich omdraaide en een broodje pakte om de aandacht af te leiden. Dit kan niet goed zijn, dit kan niet goed zijn.. Wat moest Draco met die steen? Mhh. Ze voelde zich opeens heel schuldig tegenover Callum. Eerst vroeg ze allemaal dingen en nu zei ze opeens niks meer.. Gelijk draaide ze zich weer om. 'Okay.. Promise me you won't tell anyone. Promise it,' zei Elysia met grotere ogen dan normaal.

Callum stond daar een beetje verbaasd Elysia aan te gapen en knikte, 'I p-promise ..' zei hij en keek haar nog steeds doorzoekend aan. Haar ogen stonden wijd en als Callum niet Callum was zou hij het bijna eng vinden, hoe Elysia op dit moment deed.

'Okay, mhh..' How to start, how to starttttt.. 'Okay, om een lang verhaal kort te maken. Ik was in de bieb en hoorde Draco een bladzijde uit een boek scheuren, wat later dus de bladzijde over de Adamas leek. Draco doet niks extra voor school wat dus betekent dat hij.. en Lucius.. maar..' Waar was ze nou gebleven. 'Het is in ieder geval niet goed,' zei ze toen.Lekker zwak uitgedrukt.

Callum trok een schuin hoofd (wat een hond!) en dacht even na. [i]Draco zou sowieso nooit in de bieb zijn, dus dat is ten eerste verdacht .. en wat zou hij met informatie over de Adamas steen/diamant willen? We krijgen hier nooit les over de Adamas steen omdat ze te bang zijn dat leerlingen daardoor te veel informatie erover gaan opzoeken .. en als het met Lucius te maken heeft .. [/i] 'Yeah, I get it .. maar wat ben jij van plan erover te doen? Draco vast binden en het uit hem slaan?' vroeg hij uiteindelijk dood serieus, al was het als een lach-er-niet-om grap bedoeld. Een onserieuse opmerking dus.

Elysia keek Callum even beledigd aan. Wat dacht hij wel niet? Dat ze dom was? 'Weet ik veel. Ik ga terug naar boven,' zei ze, waarna ze opstond en de zaal uitliep. Ze zou zelf wel meer informatie gaan zoeken. Dat Callum niet ging helpen was wel duidelijk, die vond het waarschijnlijk alleen maar grappig.

Callum sprong op en liep snel naar Elysia toe en pakte haar bij haar pols vast. Ze had het helemaal verkeerd opgevat. 'Wacht! Ik bedoelde het niet zo ..' zei hij half mompelend. 'En ik wil graag helpen.' zei hij en glimlachte. Hij hoopte maar dat ze hem geloofde, en het los zou laten.

Elysia schrok lichtelijk toen Callum opeens haar pols vastpakte en ze snapte het ook niet helemaal. Ze had toch helemaal niks gezegd van wat ze van plan was? Alleen dat ze terug naar boven ging. Even trok ze haar wenkbrauwen op. 'Okay...' zei ze toen twijfelachtig. Ze kon best wel iemand gebruiken, maar ze snapte Callum niet helemaal meer. 'Maar ik weet echt niet waar te beginnen.'

'Misschien beginnen bij wat meer informatie op te zoeken over de diamant itself?' zei Callum en keek even rond om te kijken of er iemand meeluisterde. Aan Elysias' blik kon hij duidelijk zien dat ze niet van plan was op te geven zonder te beginnen, en wou weten wat Draco met die steen wou .. of nouja zo zag hij het. Toen hij zeker wist dat ze niet weg zou lopen liet hij uiteindelijk haar pols los en glimlachte.

Elysia rende hard weg op eht moment dat Callum losliet. "LEKKER PUH!"

__

'Maybe..' zei Elysia. Dat was ze zelf namelijk ook al van plan geweest net. Net toen Elysia haar mond weer opende voelde ze een hand op haar schouder, die haar gelijk deed verstijven. Omkijken deed ze maar niet. 'Zozo.. jullie zijn toch geen.. complot aan het voeren? Men zou nog denken dat je rare.. plannen hebt.' Overduidelijk Snape's stem. Op Elysias gezicht onstond een nepglimlach en ze knikte schijnheilig. 'Just about to go!' zei ze, waarna ze snel wegliep richting de trappen. Die gast werd met de dag enger.

Draco liep met een grote groep leerlingen mee de eetzaal in. Het was nu ongeveer ontbijt-tijd, dus iedereen had honger. Hij ging zitten aan de zwadderich tafel. Hij zat alleen aan de tafel. De rest van Zwadderich zat aan de andere kant, maar hij wou geen gezelschap.

Hanna ging ook maar ontbijten, en daar zat Draco. Ze schoof bij hem aan tafel en keek hem aan. 'Draco, ik wil het weten, anders vraag ik het wel zélf aan die kamer.' zei ze fluisterend zodat alleen Draco het hoorde.

Draco zuchte, en liet merken dat hij haar vreselijk irritant vond."Hanna, die kamer gaat niet aan jou antwoorden. Dat kan niet." Hij glimlachte duister, terwijl hij in zijn koffie roerde.

'Ik kom er toch wel achter, Draakje.' zei ze nog steeds zacht. 'Ik kom er écht wel achter.'