De eetzaal

"Succes." hij glimlachte."hoe wou je dat gaan doen?" Hij keek haar geintresseerd aan.

'Err, hi!' zei hij tegen Snape en zette een grote -glimlach op. 'Ja, wat Elysia net zei .. just about to go .. eh, ja.' zei hij en waarna hij achter Elysia aan liep met versnelde passen.

'Dat weet ik nog niet, maar ik kom er sowieso achter.' zei Hanna. Ondertussen nam ze wat van haar broodje.

Draco zuchte geërgerd. Ze was zo dom, en zo irritant. Ze wou alles zo graag weten, maar ze had geen idee hoe ze het zou weten. Hij stond op, en schreeuwde, zodat de hele zaal het kon horen:"Nee, Hanna! Ik ga niet met je naar bed! Nu niet, nooit niet! Forget it, ok?! Jesus!" Daarna beende hij boos weg uit de eetzaal, terwijl hij achter zich een grote volle zaal lachende mensen liet.

'Jij ook veilig?' grinnikte Elysia toen Callum er opeens ook aan kwam. Snape was echt creepy. 'Well ehm, dan maar naar informatie gaan zoeken?' Net toen Elysia op het punt stond zich om te draaien hoorde ze allemaal hard gelach en dingen als 'Woeeeee, Hannaaaaaaa'. Meteen rende ze terug naar de eetzaal om te kijken. Wat was er in godsnaam aan de hand? Hetzelfde moment liep Draco kwaad de zaal uit. Wat het ook was, het was geniaal om Hanna zo voor schut te zetten. What goes around comes around.

Hanna zuchtte alleen maar en liep de eetzaal uit. Kleuter.

Dit keer een stuk later liep Elysia de eetzaal in, en dat was ook wel te merken. Het was een heel stuk voller dan het gisteren was. Nog steeds niet superdruk, maar zeker een stuk drukker dan het gisteren was. Ze ging aan de tafel voor Ravenclaw zitten, pakte een broodje en at het langzaam op. Sneller eten kon ze niet, zeker niet 's morgens.

Draco liep de eetzaal in. De tafel van zwadderich klapte voor hem, waarschijnlijk om zijn opmerking tegen Hanna gister. Hij kreeg een schouder klopje, maar ging weer alleen zitten, net als vorige keer.

Elysia zag vanuit haar ooghoeken Draco binnenkomen en twijfelde even of ze er nu al naartoe moest gaan. Misschien was het wel beter, aangezien er nu meerdere mensen waren. Stel er ging iets fout en Draco zou flippen.. dan was ze in ieder geval niet alleen. Plus dit was minder verdacht. Én Draco zat ook nog eens alleen. Snel stond ze op en liep ze richting de Zwadderich-tafel, wat een hoop gestaar opleverde van die kant. 'Wat?' zei ze, lichtelijk geïrriteerd. Bij Draco aangekomen ging ze met beide benen nog naar de gangkant langs hem zitten. 'Draco, hey!' zei ze, sort of nep-blij, eerst maar eens afwachtend naar zijn reactie.

Melaine liep de eetzaal binnen en plofte neer aan de slytherin tafel. Ze pakte wat te eten en bekeek de mensen eens even rustig. Ze moest toch iets doen onder het eten?

Draco keek op zij, in het gezicht van Elysia. Dit kon niet goed zijn. No way dat zij opeens tegen hem zou praten."Wat wil je weten?" Hij keek haar aan, en voelde weer even een schouder klopje op zijn schouder. Hij keek op, in het gezicht van Patty."Heb je het gehoord van Matt en Hanna? Ze wou het eerst met jou doen, maar gister heeft ze het met Matt gedaan." Draco wuifde haar weg."Don't care, Patty." Patty droop af.

Melaine keek op toen Elysia tegen Draco ging praten. Ergens kreeg ze argwaan. Wilde ze het mee gaan luisteren, maar ze had te veel honger om nu even echt geconcentreerd te luisteren

Nep-beledigd veegde Elysia een haarlok weg achter haar oor. 'Nothing!' zei ze toen schijnheilig, waarna ze een zielig gezicht trok. 'Waar zie je me voor aan?' Right. Ze kon er dus niet meteen over beginnen, dat zou veel te erg opvallen. Hij vertrouwde haar echt niet, misschien was hij toch iets slimmer dan ze verwacht had. But still not as smart as they were! Gewoon blijven praten. 'Zo te horen heb je veel aanbidders,' grinnikte ze, alsof ze het echt meende.

"Ja." antwoorde Draco alleen maar, terwijl hij haar argwanend aan keek. Zou Ron iets aan ze verteld hebben? Hij wierp een blik op Melaine. Hij moest haar nog steeds vertellen over de steen. Hij probeerde haar blik te vangen.

Melaine staarde naar de ravenclaw tafel om te kijken of Callum er niet misschien zat. Ze wilde toch door vragen over die adamas steen, of hij zou haar nu gaan negeren. Iets wat ze ook nog wel zag gebeuren.

Dit werkte niet echt zoals ze verwacht had. 'Maar goed, ik heb dus gehoord dat je vader weer in de buurt is? Zijn krachten moeten nog steeds aan het groeien zijn heb ik ook gehoord,' verzon ze. 'Dan moet hij dus wel heel machtig zijn, misschien is hij binnenkort wel net zo machtig as you-know-who!' zei ze enthousiast. Misschien hielp het als ze zijn familie de hemel in ging prijzen. En hemzelf. 'En misschien word jij dan wel net zo machtig! Stel je vooorrr.'

Callum kwam met een knorrige maag de Eetzaal ingelopen en ging gelijk aan tafel zitten. Hij begon wat eten op zijn bord te dumpen en pakte wat te drinken. Zonder eerst rond te kijken begon hij te eten. Hij nam een slok van zijn drinken, en nam nu pas de moeite om wat rond te kijken. Hij grijnsde even toen hij Elysia bij Draco zag zitten en keek al gauw weg.

Draco keek haar vuil aan."Alsof een smerige ravenklauwer als jij iets over dood-... mijn vader zou weten," snauwde hij."En hoe durf je over Heer Voldemort te praten? Mijn vader zal nooit zo machtig zijn." Hij slikte. Toen lande er een uil voor zijn neus. Met sierlijke letters op de envelop stond er 'Draco Malfoy'. Het handschrift van zijn moeder. Hij pakte de envelop en stak hem in zijn zak.

Melaine volgde Callum met haar ogen. Af en toe pakte ze een hapje. Callum had even naar Elysia en Draco gekeken. Iets wat Melaine al niet goed vond voelen. Ze grijnsde breed en zou zodadelijk eens even gezellig bij Callum aanschuiven. Hij zou niet mogen vluchten.

'Oh hey, ik bedoelde het niet als een belediging!' zei Elysia gelijk. Dit ging fout fout fout, helemaal fout. 'I'm so sorry,' verontschuldigde ze zichzelf toen. Het was zo moeilijk om aardig te blijven, zeker nadat hij haar "smerige ravenklauwer" noemde. Maar ze moest doorgaan. Met haar arm leunde ze op de tafel en keek ze naar het pakketje dat Draco kreeg. 'Wat is het?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Oh ik kijk wel niet als je niet wil..' zei ze, waarna ze haar hoofd al wegdraaide. Vertrouwen winnen, vertrouwen winnenn dangggggg.

"Elysia, waar ben je mee bezig? Je zit als ravenklauwer," hij sprak het woord uit met een kotsbeweging,"aan de tafel van Zwadderich." dit woord rolde er met veel trots uit."Denk je dat ik dom ben ofzo? En dit is een brief van mijn moeder. Niets over.. iets geheims."

'Wat?!' vroeg Elysia verbaasd. 'Denk je dat ik alleen maar met Ravenklauwers omga? Dat ik alleen maar met mensen van dezelfde afdeling omga?' Ze rolde met haar ogen. 'Draco, dan had ik je toch wel iets slimmer ingeschat. Dat mensen in aparte afdeling zitten wil niet zeggen dat ze niet met elkaar kunnen omgaan.. kijk naar Hanna en Matt.' Ze grijnsde kort.

Daar moest Draco om lachen."True, maar dat betekend niet dat ik met mensen van andere afdelingen om ga. Dus je mag nu vertrekken van de tafel van Slytherin."

'En wie ben jij om me dat te vertellen?' vroeg Elysia gelijk. Slijmen had geen zin gehad, dan moest ze het nu maar anders gaan proberen. Mean versus mean.

"Draco Malfoy, aangenaam." Hij glimlachte, en stond toen zelf op."Doeg he." Hij liep de eetzaal uit.