Ontmoeting van 'Hannah Albedil' en Danny

Opeens had Danny geen zin meer om op te staan. Hij keek hoe Hanna weg liep, en bleef daar liggen. Niet wetend dat hij in het verboden bos lag.. Alleen. Hij sloot zijn ogen, en probeerde zichzelf onder controle te krijgen.

Hanna liep niet zo snel, ze verwachtte eigenlijk dat Danny haar ineens in zijn woede zal bespringen, of een spreuk uit zou spreken. Ze hield haar toverstok voor de zekerheid vast.

Danny was, dat wat hanna verwachtte, eerst ook van plan geweest. Maar, aangezien hij haar toch nog steeds wel zag zitten (ja hij spoort niet helemaal), deed hij het niet. Hij ging haar met rust laten voor de rest van het jaar. Hij had genoeg aangericht, was te ver gegaan..

Hanna liep rustig, met opgetogen hoofd terug naar school. Ze was ervan overtuigd dat Danny het waarschijnlijk niet snel op zou geven, of juist wel. Maar dat zou ze later wel zien.

Nee, hij was niet te ver gegaan. Hij had te weinig gedaan. Hij zuchtte. Hij moest íets bedenken om haar aandacht te trekken.. op een positieve manier.