De Gronden !

Heel voorzichtig stond Harry op, met zijn blik nog steeds strak op die van het meisje. Hij liep recht op haar af en zij met een eentonige stem: 'Moet jij niet gaan lezen?'

Ze zei niets, ze bleef hem alleen maar hatelijk aan kijken.

Harry wist dat dit niet ging werken maar bleef haar toch aanstaren en wachten op een antwoord op zijn vraag.

Normaal gesproken had Callum allang hebben weggekeken, niet omdat hij haar niet durfde aan te kijken .. maar omdat hij het een kinderachtig ''spelletje'' vond. Maar hij gunde het haar niet om te ''winnen'', of hij genoot stiekem wel een beetje van het ''spelletje''. Of allebei. Who knew? Hij keek haar nog steeds aan en begon klein maar zichtbaar te grijnzen.

Hanna stond op en ging voor hem staan. 'Moet jij niet de held gaan spelen ergens?' vroeg ze met nog steeds dezelfde blik, en een verafschuwde stem. Als er iemand was die ze diep haatte, was het Harry Potter wel.

Melaine begon zich langzaam weer te vervelen. Maar staren was nu eenmaal een hobby van haar, en als je niets anders te doen hebt, was staren de beste optie. Toen ze merkte dat de jongen begon te grijnzen, genoot ze er wel van. Hij zou niet opgeven, ookal was dit boring.

Hanna schreef:Hanna stond op en ging voor hem staan. 'Moet jij niet de held gaan spelen ergens?' vroeg ze met nog steeds dezelfde blik, en een verafschuwde stem. Als er iemand was die ze diep haatte, was het Harry Potter wel.

Harry wist zo 1,2,3 geen antwoord op deze vraag dus zei hij maar snel 'Wat mankeert jou?'

Hanna's kille stem ging over in een valse lach. 'Beter gezegd, wat mankeert jou? Jij begon met staren, is het niet? Vind je me zo fascinerend?' zei ze spottend.

((wat is staren toch leuk ))

Hanna schreef:Hanna's kille stem ging over in een valse lach. 'Beter gezegd, wat mankeert jou? Jij begon met staren, is het niet? Vind je me zo fascinerend?' zei ze spottend.

'Ja, in al die jaren dat ik op Zweinstijn zit heb ik nog nooit zo'n heks als jou gezien.' Zei Harry kil en keek haar diep aan.

'Harrietje toch. Dat is nou precies de reden waarom ik op Zweinstein ben, omdat ik een heks ben. Heb je dat nou nóg niet begrepen?' zei ze weer spottend. Wat is het toch een vreselijke sukkel.

Callum staarde nog steeds wat afwezig terug. Hij wist niet waarom hij dit deed, maar hij had besloten niet op te geven. Hij zou het spelletje mee laten spelen, want hij gunde het haar niet te genieten van haar 'overwinning' als Callum zou wegkijken. En naast dat, zo saai was het niet om naar haar te kijken .. het was best .. fascinerend?

Melaine grijnsde even breed, maar al gauw keek ze weer net zo droog als altijd. De jongen was fascinerend. Hij gaf niet op, weer iets positiefs. Ze zuchtte even diep terwijl ze de jongen nog steeds aan keek. Apart... het is geen grassprietje..

(wtf hahaha? XD)

Het meisje met stekelig bruin haar leek zich evenveel te amuseren op momenten als Callum zelf. Zijn houding bleef relaxed tegen de boom aangeleund en hij bleef het meisje soms dood serieus aankijken, en soms ontstond er een grijns op zijn gezicht. Hij begon zich toch af te vragen waarom ze het zo belangrijk vond om te winnen, en waarschijnlijk nooit als eerste wegkeek. Z'n hoofd ging wat schuin staan terwijl hij aan het nadenken was, maar hij bleef het meisje aankijken.

Omdat het Melaine begon te vervelen opende ze haar mond. "Mhh, het begint me te vervelen," zei ze rustig naar de overkant, waar de jongen zat. Nog steeds keek ze hem aan. Maar het begon saai te worden.

((ja danny is een grassprietje)

(oh!!!)

Het verbaasde Callum gelijk toen het meisje begon te spreken, dat hij eerlijk gezegd niet verwacht. 'Ah, dan stop je toch?' riep hij terug. Hij voelde wat mensen opkijken, maar dat boeide hem niet. Het was niet dat hij schreeuwde of zoiets, hij praatte alleen wat harder zodat zij hem kon horen. No problemos .. right?

"Dan verveel ik me nog steeds," zei ze terwijl melaine even grijnsde. "En jij bent het enige persoontje dat aanvaardbaar is, hier." Ze keek niet op of om naar draco en bleef de jongen aan kijken. Draco zou zich misshien wel beledigend voelen, maar dat boeide haar vrij weinig.

Callum negeerde haar tweede opmerking vooral omdat het blijkbaar indirect voor een ander persoon bedoelt was, en omdat hij het niet helemaal snapte. 'Ach, maar ik weet zeker dat je wel íets beters te doen hebt dan dit?' vroeg hij, het was een halve opmerkingen en een halve vraag. Een grijns speelde vormde zich ook op Callums gezicht en hij bleef het meisje aanstaren.

Melaine keek de jongen nog steeds aan. "Nu, op dit moment? Nee, eerlijk gezegd niet nee." Ze zuchtte even. "En was ik niet degene, die begon met staren?" Ze grijnsde en keek de jongen geniepig aan, eigenlijk was het best lachwekkend. Die ravenklauwer viel nog wel mee.

Callums' grijns werd breeder waardoor hij nu met zijn blote tanden breed aan het grijnzen was. 'Jij begint, jij eindigt .. fair enough isn't it?' vroeg hij toen en glimlachte triomfantelijk, hij bleef het meisje aanstaren en voelde nog steeds mensen kijken. Dit amuseerde hem, heel erg zelfs. __

"Ofcourse," zei ze terwijl ze opstond en een meter van hem vandaan weer neer plofte in kleermakerszit. De mensen die hun aanstaarde, waren voornamelijk eerste jaars.

Hanna schreef:'Harrietje toch. Dat is nou precies de reden waarom ik op Zweinstein ben, omdat ik een heks ben. Heb je dat nou nóg niet begrepen?' zei ze weer spottend. Wat is het toch een vreselijke sukkel.

'Ik zal het even voor je uitleggen.' Zij Harry. 'You're not a witch, you're a bitch.'

'Wat een besluiteloos ventje ben jij zeg... eerst ben ik een heks, en dan ineens niet meer. Jongetje toch, ga alsjeblieft een ander persoon vervelen. Misschien die saaie nerd van je? Of anders die lompe rode dakduif.'

(yay misschien maak ik eindelijk vrienden.)


Danny liep langs Harry en begroette hem. Hij liep verder, en ging ergens in het gras liggen.

Callum knikte als begroeting, 'Hoi!' voegde hij er daarna aan toe en bleef haar aanstaren, eigenlijk niet om die wedstrijd maar gewoon omdat het geen verkeerd beeld was. Hij keek haar met een schuin hoofd aan en dacht even diep na. Hij wist zeker dat hij haar naam ooit ergens had gehoord, maar kon er op dit moment niet bij op komen.