De Gronden !

Melaine keek de jongen aan. "Cal- " ze stopte en keek hem aan. Wat was zijn naam? Ze wilde het niet vragen, maar misschien snapte hij de hint. Het was toch een ravenklauwer, right? Die wisten meestal zoiets, toch?

Callum keek haar geduldig aan, hij wist wat ze probeerde te zeggen en wist dat ze verwachtte dat hij nu zijn naam zou zeggen .. maar hij wilde zich niet voorstellen. Tenminste niet als eerste. Hij bleef haar geduldig aankijken en wachtte tot zij haar eerst voorstelde. Nog steeds zat hij half na te denken, en in zijn brein haar naam op te graven die ergens diep begraven lag.

Hanna schreef:'Wat een besluiteloos ventje ben jij zeg... eerst ben ik een heks, en dan ineens niet meer. Jongetje toch, ga alsjeblieft een ander persoon vervelen. Misschien die saaie nerd van je? Of anders die lompe rode dakduif.'

'Tja, dat zou ik van jou niet kunnen zeggen, dat heet vriendloos.'

Hoe heette dat joch nu weer? dacht ze. Melaine keek hem aan. Ook hij hield izjn mond nu stijfdicht, en dus zei zij ook niets. Het was en bleef een ravenklauwer, iemand die wel haar aandacht had getrokken.

'Jongetje toch, ik krijg bijna medelijden met je door je onwetendheid. Je bent al in je examenjaar, je zou beter moeten weten. Wacht maar af.' zei ze geniepig.

Callum keek haar aan, en zette een schuin hoofd op wachtend op haar antwoord. Zo te zien was ze aan het denken, maar waarover? Zijn naam .. of hoe ze zichzelf moest voorstellen? Callum keek haar even doorzoekend aan en was nog steeds in zijn eigen brein aan het graven naar haar naam. [i]Melanie? Ja, dat was het .. of niet? Iets met Melanie .. Melina .. Melaine! Dat was het.[/i] Hij begon breed te grijnzen toen hij haar naam eindelijk had gevonden in zijn geheugen.

Melaine keek de jongen aan. Ze moest zijn naam toch weten, maar anders zou ze niet eens beginnen met praten. De jongen keek haar grijnzend aan, althans hij grijnsde. Melaine zuchtte onhoorbaar diep en hield haar hoofd schuin. Ze grijnsde, alsof ze zijn naam al wist.

Callum trok zijn wenkbrauw even triomfantelijk op maar liet hem daarna weer rusten en keek haar aan. Hij twijfelde of ze zijn naam wist of niet. Ze grijnsde net als hem alsof ze het wel wist .. [i]Of het is een truc Callum.[/i] Hij knikte even, alsof hij zichzelf gelijk gaf en bleef hem aan kijken. [i]C'mon Melaine, talk .. talk.[/i] Hij wist van zichzelf dat hij niet zou beginnen met praten.

Melaine bleef hem grijnzend aan kijken. Ze zou niet beginnen met praten, nee. Ze had al een stap gezet, een meter van hem vandaan zitten. Dat was een huge stap.
(wouw wat klink ik droog...)

(ahahaha, stommie praat : ( anders moet hij praten!)

Callum begon al bijna half in paniek te raken, omdat het bijna aanvoelde als zij hem dwong om te praten. Hij beet op zijn lip en kneep zijn ogen even dichter bij elkaar ( alleen niet zo'n gezicht en allebei zoals die rechter oog haha) voor 2 seconde en trok weer een schuin hoofd. 'Fine, you win .. Callum.' zei hij uiteindelijk met een zucht .. stiekem behoorlijk teleurgesteld op zichzelf. Dit deed hij anders nooit.

Melaine grijnsde. "Melaine," zei ze daarna. Haar zachte lieflijke stem maakte het de naam zelfs leuk klinken. Ze keek hem weer aan.

Het verbaasde Callum eerst hoe zacht en vriendelijk haar stem had geklonken, en toen ze haar naam uitsprak leek het bijna alsof ze het zong in zijn oren. 'Ja, dat wist ik.' mompelde hij daarna snel voordat hij in trance raakte door haar stem, en glimlachte vluchtig. Hij was tenminste eerder achter haar naam gekomen dan zij aan de zijne. Dat was tenminste een opluchting.


(oh ik lees nu pas dat ik had gedaan op zichzelf in plaats van in zichzelf :S)

Melaine keek hem aan. "oh," mompelde ze en ze kneep even haar ogen samen. "Je valt wel mee." Ze keek hem weer even strak aan maar glimlachte even, lieflijk, wat er zeer stom uit zag.

'Je bent de eerste die dat zegt.' zei hij en keek haar aan, met een halve glimlach. 'Helaas kan ik niet hetzelfde over jou zeggen.' zei hij met een grijns en keek even vluchtig om hun heen om te kijken of er bekende rondliepen. Waarom wist hij niet.

Melaine keek hem aan. "Daar heb je gelijk in," zei ze terwijl ze zich in het gras liet vallen en nu recht de lucht in keek. De lucht was helder blauw, met hier en daar een verdwaalde regen wolk en prachtige helder witte schapen wolken. De zon scheen fel op het veld neer, waardoor Melaine haar ogen moest dicht knijpen.

Harry wende zijn blik af en liep weg.

Callum volgde Melaine met zijn ogen aan haar vastgelijmd en bestudeerde haar ondertussen ook. Ze lag rustgevend op het gras, en de zon scheen fel zodat ze haar ogen dicht moest knijpen. Ze zag er bijna onschuldig uit .. bijna. Een glimlach vormde op Callums gezicht. 'Ik heb altijd gelijk.' zei hij tenslotte en relaxte zijn houding weer, en leunde tegen een boom aan. Hij deed zijn ogen dicht, en zuchtte.

"een ravenklauwer, wilt altijd gelijk, maar of hij of zij echt gelijk heeft is de vraag," mompelde Melaine die nu op haar ellebogen leunde. Ze keek hem triomfantelijk aan.

Melaine schreef:"een ravenklauwer, wilt altijd gelijk, maar of hij of zij echt gelijk heeft is de vraag," mompelde Melaine die nu op haar ellebogen leunde. Ze keek hem triomfantelijk aan.

((ik wil je vraag best beantwoorden maar ik weet niet of het een leuk antwoord word )

Elysia schreef:

Melaine schreef:"een ravenklauwer, wilt altijd gelijk, maar of hij of zij echt gelijk heeft is de vraag," mompelde Melaine die nu op haar ellebogen leunde. Ze keek hem triomfantelijk aan.

((ik wil je vraag best beantwoorden maar ik weet niet of het een leuk antwoord word )

((hij is tegen callum PFF))

'Nou, ik wil niet alleen altijd gelijk hebben .. ik heb het toevallig ook altijd.' zei hij en hield zijn ogen gesloten, met een glimlach op zijn mond. De zon scheen deels op zijn gezicht, voor de rest zat hij in de schaduw!!! ofzo.

Melaine lachte even. Ze keek hem spottend aan en grijnsde breed. "Grappig..." grinnikte ze.

Callum deed een oog open en keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'You think I'm kidding?' vroeg hij daarna nep beledigend met een brede grijns op zijn gezicht. Hij deed zijn ogen nu allebei open en leunde een beetje naar voren. 'Praat je wel vaker tegen mensen uit een andere afdeling?' vroeg hij haar uiteindelijk kalmpjes en keek haar geduldig aan.

Melaine keek hem aan. "Vorig jaar ging ik veel om met ravenklauwers, nou ja, een stuk of 5 uit het laatste jaar. Verder eigenlijk niet." Melaine zuchtte diep en keek Callum aan. "Ravenklauwers vallen wel mee." Ze kneep weer even haar ogen fijn, maar al snel verdween de zon weer achter een wolk.

'Ja, toch.' zei hij en glimlachte. Daarna rustte hij weer tegen de boom aan en sloot zijn ogen. Dit was eigenlijk een van zijn eerste keren dat hij echt met een Zwadderaar meisje aan het praten was. 'Nooit gedacht dat Zwadderaars nog zouden meevallen ..' mompelde hij zacht en haast onverstaanbaar.