De Gronden !

"iK dacht toenet nog dat ik niet mee viel," grinnikte Melaine. Ze keek hem weer aan en zuchtte diep. Melaine wist virj weinig te zeggen, dat kwam het er ook opneer dat ze weinig zei meestal. En anders was het wel een rot opmerking. Maar nu was ze aardig, misschien wash et wel omdat ze niet wist wat ze moest doen, bij hem. Bij Callum.

'Oh? En wie zijn dat ik het over jou had? Misschien had ik het wel over je vriendinnetje Hanna.' zei hij met een triomfantelijke glimlach op zijn gezicht. Hij zat nog steeds tegen een boom aangeleund met zijn ogen gesloten. Het werd wat minder druk buiten, de eerste jaars waren waarschijnlijk het kasteel aan het verkennen, dus hoorde je hun overenthousiaste gekwek niet meer.

"Je zei: 'Dat kan ik niet over jou zeggen'," mompelde Melaine die een beetje verveeld om zich heen keek. Het was nu eindelijk stil, maar dit gesprek liep misschien wel nergens op uit.

Dat was eigenlijk niet wat Callum bedoelde maar hij besloot het maar te laten vallen en stond op. 'Okay, ik zie je vast nog wel een keertje ..' 'Melaine.' zei hij met een glimlach en knikte als een soort van 'afscheids knikje', en liep weg. Hij liep het gebouw in op weg naar de bibliotheek.

Melaine zuchtte en plofte neer op het grasveld met haar hoofd net uit de schaduw, al zat de zon nog steeds achter de wolk.

Matt liep de ronde plek op en keek even naar de lucht. Het zag er veelbelovend uit en ging op een muurtje zitten. Een aantal ogen staarden in zijn richting. Jezus, ben ik Harry Potter ofzo? dacht hij bij zichzelf. Hij had dit de hele tijd sinds het meisje op het schoolterrein iets over hem had geroepen waar hij nog steeds geen weet van had. Hij hoopte stiekem dat het ging regenen, dan ging iedereen tenminste naar binnen.

Callum liep sloffend naar 'De Gronden', en keek even rond om te kijken of er nog een interessant iemand was om naast te zitten. Toen hij Matt in het oog kreeg begon hij breed te grijnzen en ging hij naar hem toe. Hij plofte naast hem en voelde heel wat ogen op hun gericht. 'Had a rough night?' vroeg hij uiteindelijk triomfantelijk aan Matt met nog steeds een blote brede grijns op zijn gezicht.

Matt zag Callum en die ging triomfantelijk naast hem zitten. Zijn woorden drongen al snel tot hem door en hij verstijfde. "No way" bracht hij verbaasd uit. Daar had het meisje het over gehad, over hem en Hanna, en wat er gebeurde afgelopen nacht. Hoe kon ze dat weten? Zijn hart bonkte onrustig terwijl hij binnensmonds op zijn lip beet.

Callums grijns werd verbazingwekkend nog groter, 'You didn't know?' zei hij lachend en wees om hem heen. 'Waarom denk je dat al die mensen je dan zo aan het aangapen zijn?' zei hij en schudde zijn hoofd. 'Maarja, jij hoeft je niet teveel zorgen te maken .. het gaat pas hel worden voor Hanna. Hoe heb je het sowieso geflikt? Ik zie Hanna er echt niet voor om te gaan met een Grifje.' zei hij, en ook al bedoelde hij het niet zo zijn woorden kwamen er triomfantelijk en geamuseerd uit. [i]Ge-wel-dig![/i]

Matt haalde zijn schouders op. "Uit Hanna valt weinig los te laten, ze was stomdronken en nu weet ze er waarschijnlijk niks meer van, dus ze zal vooral verbaasd zijn dat iedereen dat zegt. En dan zal ze denken dat ik zo'n gerucht heb verspreid en mijn benen eraf hakken ofzo" zei hij droog. Hij keek Callum aan en zuchtte.

((IK MOET GAAN!))

Callums grijns verdween onmiddellijk van zijn gezicht, en hij keek Matt doodserieus aan. 'Je hebt het met haar gedaan terwijl ze dronken was?' zei hij bespottelijk en siste. 'Volgende keer als je een meisje wilt gaan verkrachten als ze dronken is zou je toch eens moeten gaan checken of Jammerende Jenny er is.' riep hij hard en sprong op. Daarna liep hij weg, het was walgelijk. Meisjes misbruiken als ze dronken waren. Bah.

Hanna was aan de andere kant van de Gronden, en ze snapte niet waarom zo veel mensen fluisterden als ze langs liep. Ze haalde haar schouders maar op en liep verder, naar een plek waar ze even alleen kon zijn. Ze ging op de grond zitten en zuchtte diep.

Callum plofte ergens anders neer, en keek wat geïrriteerd voor zich uit. Okay, misschien had hij daar moeten blijven om aan te horen wat Matt in zijn verdediging had te zeggen .. maar dat boeit niet op dit moment. Hij besloot het uit zijn gedachten te halen en zich er niet mee te bemoeien, het was immers Matts' probleem en niet de zijne.

Hanna zag Callum en begroette hem, op een normale manier. Ze staarde wat levenloos voor zich uit, proberen te bedenken waarom iedereen over haar smoesde.

Melaine liep triomfantelijk de gronden binnen. Ze zag Matt in de verte zitten, en dicht bij haar zat Hanna. Het grappige was nog dat ze zo ver uit mekaar zaten. "Haay Hanna," begroette ze Hanna even en daarnap plofte ze neer onder een boom, die er stond. De leerlingen keken haar ook even aan maar al gauw keken ze weer naar Hanna of naar Matt. Perfect

Callum kreeg Hanna ook in het oog en begon lichtelijk te grijnzen, hij hoofd gebaarde haar om naast hem te komen zitten en wachtte geduldig af.

Hanna keek even naar Melaine, maar zei niets terug. Ze stond op en liep weg, op weg naar de Kerkers. In de hoop daar wél alleen te kunnen zijn.

Melaine bekeek Hanna, ze liep weg. Melaine die met moeite haar lach inhield bekeek nu Matt even spottend. Het was gewoon de moeite waar geweest iedereen het te vertellen. En Hanna leek er ook niets van te merken, evenals Matt.

Callum keek even verbaasd op en pakte toen zijn mobiel die hij opeens had, en begon Hanna te smssen want hij had opeens haar nummer!

'Jij ziet er lekker vrolijk uit vandaag!
Waar ben je? Ik moet je wat vragen.
~Callum.'

Hij drukte op 'verzenden' en wachtte geduldig af.

Callum ontving het smsje en liep gelijk naar de kerkers. [i]'I'm on my way.'[/i] smste hij terug.

Ook callum verdween nu. Ze zuchtte diep. Wat waren de mensen toch dood. Ok';e de meeste giechelde na over de gebeurtnenis van de dag ervoor. Meteen verscheen er een grijns op het gezicht van Melaine.