Het bos algemeen

Dit is gewoon het topic iover het hele bos. Gevaren liggen overal op de loer. De meest vreemdste wezens. Het is eigenlijk verboden voor leerlingen om in het bos te komen. Maar dat zegt nog niet dat ze het niet doen. Pluisje waakt zo nu en dan wel eens over het bos. Om te zien of er geen leerlingen zijn. Maar weet wel, je kunt pluisje heel erg makkelijk van gedachte veranderen.


regels: nvt
personen: nvt

Hanna was het bos ingegaan. Ze ging tegen een boom aan zitten. Dezelfde boom als waar ze altijd tegenaan zat. Hij voelde vertrouwd op een of andere manier. Ze pakte haar stok erbij. Ze had zin om een spreuk uit te spreken over iemand, maar helaas mocht dat niet.

Pluisje liep waakzaam door het bos heen. Hij had zijn oren gespitst om elk klein nietig geluidje op te vangen. Hij vond het heerlijk om in het bos te zijn. Het was een leuke, duistere omgeving en daar hield hij wel van. Terwijl hij kwispelend doorliep bleef hij om zich heen kijken. Hij moest zijn taak wel volbrengen. Hij vond het vooral leuk om eerstejaars bang te maken die hier in het bos kwamen omdat ze het stoer vonden. Nou dan zou hij hij het hen voor eens en altijd afleren.

Hanna zag een stukje verderop Pluisje lopen, die door zijn huge formaat nogal opviel. 'PLUIS!' riep ze.

Pluis keerde zich om en zag recht in het gezicht van Hannah. Het maakte niks uit dat die hier was, die was er zo vaak. Met kwispelende staart liep hij naar haar toe en hij ging ergens vlak naast haar liggen. 'En hoe is het met het evil meisje?'zei hij plagerig en zijn staart zwiepte vrolijk heen en weer.

'Awesome!' zei ze best opgewekt. 'En met het lieve schoothondje?' vroeg ze plagerig.

Hij gromde even lacherig. 'Ja, gaat goed. Altijd weer leuk zo'n begin van het schooljaar. Ik krijg ook elk jaar dezelfde preek dat ik neit aan vriendjespolitiek moet doen en niet te vaak met leerlingen mag praten en blalala. Maar ze vinden me gewoon te leuk om me weg te sturen, denk ik.' Hij kwispelde en keek wat voor zich uit. 'En al een paar nieuwe vervelende eerste jaars ontmoet?'

'Ach, praat me er niet van. Zelfs nog een exacte kopie van Draak, maar dan in mini versie.' ze trok een vies gezicht.

'Dat kan best vervelend zijn, ja.'zei hij op een droge toon en hij stond op om zich even uit te rekken. Meteen daarna liet hij zich weer op de grond ploffen. 'En hoe is het met de huffel pufs of hoe heten ze ook alweer? Na al die jaren ken ik die afdelingen nog steeds niet goed uitspreken. Zit in mn aard.'

Hanna schudde haar hoofd. 'Die zijn nog altijd even braaf en irritant als altijd.' zei ze gruwelend.

Danny hoorde stemmen uit het bos komen. Of ze is net zo gek als ze eruit ziet en praat tegen zichzelf, of ze is net zo'n creep als ze eruit ziet en praat tegen een van die wezens daar. Hij liep richting het bos, en zonder het door te hebben extra zachtjes.

Hanna hoorde takjes kraken, een stukje verderop. 'Pluis, hoor jij dat ook?' vroeg ze.

Oh, ze praat met Pluisje, die hond. Hij draaide zich om en liep weer weg. Oke, misschien niet helemaal zo gek als ze eruit ziet.

Pluis stond op en spitste zijn oren nog extra. 'Ja ik hoor het luid en duidelijk.' Hij snoof eens goed en stoof er als een wilde op af. Opeens stond hij oog in oog met een jongen. Hij herkende hem niet, waarschijnlijk had pluis nog nooit met hem gepraat. Hij begon daarom ook vals te grommen. 'Je weet dat je hier niet mag komen, jongen.'

Hanna kwam erachter aan gelopen. 'Wat doet een Huffelpuf hier? Meestal durven die hier niet eens te komen.' ze trok een wenkbrauw op en keek hem aan.

'Hmm. Ik liep al weg hoor. En trouwens, dat Zwaderich-geval dan?' Danny keek even naar het meisje van Zwadderich en liep weg. Hij draaide zich even om. Ik ben niet zoals alle Huffelpufs.'

'Een Huffelpuffer is en blijft een Huffelpuffer.' zei ze.

'Misschien moeten ze mij dan maar eens naar een andere afdeling overplaatsen', riep hij zonder om te kijken.

'Die is hier bij mij.' Hij sprintte de jongen achteraan en ging voor hem staan zodat hij niet weg kon. 'Deze keer waarschuw ik je alleen. Maar de volgende keer ben je erbij. Huffepuffen dingen horen hier gewoon niet.'zei hij fel. 'Ga maar zo snel weg als je kunt. Want voor dat je het weet ben je in handen van een wezen die het niet zo goed me je voor heeft.'

'Hmmpf.' Hij had dat Pluis- beest nooit gemogen. Hij liep weer verder.

Pluis liep hem achterna en pakte hem beet met een klauw. 'Ga nu weg of je krijg serieuze problemen. Ik meen het. Je mag dan eigenwijs zijn en arrogant, maar met mij kun je niet rotzooien. OPROTTEN NU.'gromde hij dreigend en hij keek hem fel aan.

'Jezus, take it easy. Ik loop toch al weg?' Hij trok de klauw van Pluis (met moeite) uit zijn kleding, die gescheurd was en liep nijdig verder. Wacht maar.

Hij gromde nog vals. 'Ik houd je in de gaten. Want nu ik je eenmaal ken, zal ik je ook noooit meer vergeten.' Nadat gezegd hebben keerde hij zich weer om naar Hannah.

Hanna proestte het uit van het lachen. 'Arm ventje.' zei ze lachend, en niet gemeend.

Woehoe, that scares the hell out of me. Loze dreigementen, hij kende ze wel. Al hoewel, die hond.. Blegh, laat ook maar. 'Verbazend dat Zwadderaars kunnen lachen, trouwens.'