Het bos algemeen

Hanna schrok ineens wakker, ze was in slaap gevallen tegen de boom aan. Rustig stond ze op, een beetje slaapdronken maar dat verdween al snel terwijl ze een eindje wandelde. Uiteindelijk kwam ze Melaine tegen. 'Hi.' zei ze tegen haar.

"Yeeeeeeey. Ik ben echt blij dat ik terug ben !" Julie draaide een rondje rond haar as en haar blonde haar zwiepte vrolijk mee. "Oh trouwens", Zei ze toen ze weer stil stond, "Weet jij al wat je gaat doen na dit jaar ?"

Melaine draaide haar hoofd naar de rechter kant en bekeek Hanna. "Hoi," zei ze (niet bot). Ze stopte even met lopen toen ze merkte dat ze te ver was gegaan. Opslag draaide ze zich om. Ze had nu eens niet zin om een death eater tegen te komen, die meestal na een gedeelte van het bos, op komen dagen.

Hanna besloot ook terug te gaan naar school. Ze had het bos nu wel zo'n beetje gezien, en ze was nog steeds vrij moe na haar korte dutje tegen de boom.

Melaine had Hanna nog nooit zo snel zien verdwijnen. Ze zuchtte diep. Ergens vond Melaine het jammer dat haar moeder nooit in het bos kwam, dat ze altijd ergens anders de death eater moest spelen. Haar vader sprak ze zelfs zelden, die had het weer te druk met ander geheimzinnig werk, waar zij niet eens iets van af wist.

Elysia schudde haar hoofd. 'Geen flauw idee om eerlijk te zijn,' bekende ze toen. 'Weet jij het al?' Ze had er nog niet eens over nagedacht. Nouja, wel over nagedacht, maar niet serieus, niet om écht al iets te vinden.

"Nee." Julie haalde een hand door haar haar. "Ik denk er de laatste tijd steeds vaker aan. Ik wil hier gewoon niet weg !"

Elysia glimlachte kort; ze was dus niet de enige. Even schudde ze haar hoofd. 'Ik wil hier ook nog niet weg, maarja, hier eeuwig blijven kan helaas niet.' Misschien kon ze leraar worden op Hogwarts.. Zou dat mogelijk zijn? mhh..

"Wel als je leraar wordt. Dat is de enige optie... Maar dan weet ik nog steeds niet wat ik zou kiezen als vak."

Alsof Julie gedachten kon lezen.. 'Ik zou het liefst lerares in toverdranken willen worden.. Eentje minder eng dan Snape,' ze knikte kort. 'Maar ik denk niet dat je zomaar toegelaten word hier..'
'

"Oh ! Ja Sneep is wel aan vervanging toe." Julie giechelde. "Nee, denk ik ook niet. Je moet mega veel Puisten halen geloof ik."



(Zo werkt dat systeem toch ongeveer he ? XD)

Elysia zuchtte. 'Ik heb geen flauw idee hoe dat werkt. Ze zullen vast niet iedereen zomaar vertrouwen, denk ik tenminste.'' Het was wel vaker fout gegaan met die leraren hier. Ze wist ook niet of dit wel was wat ze wilde, maar zo kon ze in ieder geval op Hogwarts blijven.

-piep-

Hanna schreef:(( een paar uur later, inmiddels al rond een uur of 10 's avonds ))

Hanna liep het bos in, maar ze bleef aan de rand. Ze wilde niet het gevaar lopen om dooddoeners tegen te komen in het midden van het bos. Ze liet zich tegen een boom zakken en begon zacht te zingen.

((Sorry maar we zijn nog bezig XD?))

"Ach. We zien wel weer. We hebben trouwens nog een heel jaar om erover te piekeren !" Julie streek met haar voet over de grond. Takjes en andere dingen verschoven en de donkerbruine aarde werd zichtbaar.

(( zijn jullie nu klaar? ))

((dunno. Ik verveel me dood.)

(( naja Hanna zit aan de andere kant van het bos dan ))

Hanna verveelde zich en had besloten het bos een bezoekje te brengen. Ze had het dagboek van de Bloederige Baron uit de bibliotheek gehaald en meegenomen naar het bos om het daar te lezen. De avond viel al, en het werd al bijna helemaal donker. Daarom had Hanna een kaars meegenomen zodat ze toch nog kon lezen.

Callum slofte door het bos, hij had zijn Ipod aanstaan en luisterde half muziek en zat half in zijn gedachten verzonken. Hij trof zoals hij had verwacht niemand in het bos, wat best logische was. Niet veel mensen bezoeken het bos zomaar. Ergens zag hij een lichtje branden, en Callum haalde verbaasd zijn wenkbrauwen op en liep naar het brandende kaarsje toe waar hij tot zijn schrik een meisje aantrof.

Hanna had niet eens door dat iemand vlak bij haar was. Ze was verzonken in het dagboek van de Bloederige Baron. Beste Dagboek. Ik weet niet waarom ik een dagboek bij houd eigenlijk. Er zal waarschijnlijk niemand zijn die dit ooit zou lezen, en ik zelf zal het waarschijnlijk ook nooit meer terug lezen. Maar toch was er sterke drang mijn verhaal op te schrijven, zomaar. Ik kan mijn ogen niet van Helena af houden, ookal is zij een Ravenklauwer en geen Zwadderaar. Er is iets aan haar wat mijn ogen die kant op stuurt, en mij laat blozen. Het is niet te beschrijven.

Callum trok zijn wenkbrauw verbaasd op toen het meisje niet reageerde en zuchtte en liep verder, waar hij op een takje stapte die geluid maakte .. KIJK NU OP :@

Hanna schrok van het plotselinge geluid en keek tegen een jongen aan. Ze had hem nog nooit gezien of gesproken, maar ze had zo'n idee dat het een Zwadderaar was. Maar dat kon niet, want ze had hem nog nooit in de leerlingenkamer of aan hun tafel gezien. Het moest dus wel een Ravenklauwer zijn, die vielen nog wel mee, soms dan. Ze zei niks, maar wachtte tot hij wat zou zeggen.

Callum keek even op naar het meisje en wou weglopen maar zag dat ze hem opgemerkt had. Hij draaide zich om naar haar en staarde naar haar. Nu pas zag hij duidelijk wie ze was, alhoewel ze haar naam niet wist. Hij kon zo zien dat het een Zwadderaar was, en niet zo'n vriendelijke ook. But who cares? Je kon niet echt zeggen dat veel Zwadderaars erg vriendelijk waren, die voelden zich veel te goed voor de andere.

'Staren is onbeleefd.' zei ze zacht, omdat hij geen gedag zei.

'Ah, en jij wilt zeggen dat jij nooit staart?' zei hij kalm en keek haar aan met opgeheven wenkbrauwen. Hij had niet verwacht dat ze zou gaan praten. Hij bestudeerde haar snel, en keek toen naar het boek dat ze aan het lezen was. Hij kon de titel niet zien dus gaf hij het op en liet hij zijn ogen weer terug glijden naar haar gezicht.