Het bos algemeen

'Hmm.' zei Callum en trok zijn hand terug. Hij keek nog even naar het bloed en veegde het daarna af aan zijn broek. Hij wou niet dat het op zijn vinger ging opdrogen. 'I love it.' zei hij triomfantelijk en keek om zich heen. Het was pikdonker, en het was akelig rustig waar Callum van genoot.

Hanna keek in Callum's ogen en dacht even na over het bloed van de baron.

Callum trok zijn wenkbrauwen beledigend op. 'O?' zei hij en keek haar even doorzoekend aan. 'Waar lijk ik dan op? Een Huffelpuffer?' vroeg hij daarna iets te fel. Hij vond dit een grote belediging. Hij vond de Grifjes kontenlikkers en schijnheilige koeien, Zwadderaars arrogante zakken .. en de Huffelpuffers waren gewoon zielig, die hadden niks speciaals en konden beter gelabeld worden met 'overig'. Het was niet dat hij een haat had tegen andere afdelingen, hij vond dit gewoon geen leuke opmerking. En soms had hij het gevoel alsof mensen wouden zeggen dat hij te dom was voor Ravenklauw.

(( ik heb het gewijzigd doos ))

(hey das nie tof :S fjsafnjsa!!!!!!!!!! waarom??? nu heb ik mijn coole lap tekst voor niks getypt)

(( gewoon ^^ ))

(grrr!)

Callum keek terug en trok een schuin hoofd. 'Wat?' vroeg hij uiteindelijk kalm en keek weer naar het dagboek. Hij griste het uit haar handen en begon er wat in te bladeren.

(( dus dat van daarnet has never happened ))

Hanna sloot haar ogen en zuchtte diep, waardoor de kaars uit ging. 'Verdomme, en ik ben m'n toverstok vergeten.'

'Slim, erg slim.' zei hij mompelend en graaide in zijn 'zakken' voor de zijne en kwam erachter dat hij die ook in zijn kamer had laten liggen. 'Err, ik ook niet.' zei hij en keek rond. Wat moesten ze nu in het donker doen, vroeg hij zich af. Hij hoopte maar dat ze in ieder geval wél de weg terug wist.

(uhu!)

'Weet jij de weg terug?' vroeg ze. Ze zaten aardig diep in het bos, en zonder licht wist ze de weg niet. Normaal zag ze het aan de bomen, maar die zag ze nu niet.

'Ja, als we licht zouden hebben wel ja.' zei hij en stond op terwijl hij zijn broek afklopte. 'Godverdomme ..' mompelde hij en vloekte wat binnensmond. Het zou nu wel uren duren voordat ze de weg terug zouden vinden, maar dat boeide hem eerlijk gezegd niet veel. Hij vond het wel leuk, zo rondlopen in het bos .. en het was ook nog eens pikdonker.

Hanna zag nog wel iets, maar meer schemeringen. Ze had zin om te gaan zingen, dan had ze tenminste wat te doen. Alleen wilde ze liever niet dat Callum het zou horen, maar op dit moment kon het haar weinig schelen. Zacht begon Hanna met zingen.

Callum haalde zijn wenkbrauw verbaasd op toen Hanna begon te zingen, 'Wat? Denk je dat je ons terug kan zingen?' zei hij wat geïrriteerd en zuchtte. Okay, dat was een onnodige opmerking en hij kon Hanna niet de schuld geven. 'Okay, ik kwam van die kant dus we kunnen denk ik het beste daarheen lopen denk ik?' zei hij daarna maar om erover heen te praten. Hij wou zijn excuses niet aanbieden dus deed hij dat maar.

Hanna stopte met zingen en keek naar Callum. 'Nee, ik zing zodat ik me even kan ontspannen, in plaats van na te denken hoe ik hier om ga komen door dooddoeners of rare beesten en dat jij dan de laatste bent die ik zag, en de laatste die wat tegen me zei. En dat dan waarschijnlijk ook nog eens een sarcastische of vervelende opmerking gaat zijn.' zei ze beledigd. Kon hij ook wat anders dan zeuren en commentaar geven?

'Nou nou, niet zo pessimistische .. we komen heus wel thuis hoor.' zei hij en schudde zijn hoofd. [i]Dang, wat kunnen meisjes overgevoelig en overbeledigd zijn .. pfff[/i] Hij begon alvast te lopen, en keek achterom om te kijken of Hanna mee liep.

'Ja vast, met mister 'ja die kant op' terwijl hij misschien 4 keer per jaar in het bos komt.' zei Hanna. 'Misschien kunnen we beter hier gewoon overnachten, in plaats van zomaar blind een kant op te lopen. Dit bos is zo groot dat je tientallen kilometers van Zweinstein verwijderd kunt raken als je de verkeerde kant kiest.'

'We kunnen beter gaan, maar als Mevrouw Ik-Weet-Het-Beter hier wilt blijven fijn, dan blijven we.' zei hij en keek haar fronsend aan. [i]God, waarom moeten meiden het altijd zogenaamd beter weten.[/i] Het was niet dat hij vond dat zij gelijk had om hier te blijven, want dat was een idioot idee .. maar vooral omdat hij dat wel spannend vond. Hij had nog nooit buiten in het bos overnacht dus het werd eens tijd.

'Ik weet het zo'n beetje zeker. Je hebt 25% kans dat je de juiste weg terug kiest, en dat is me echt te weinig. En het is toch mooi weer, naja het regent niet, het is 's nachts alleen nogal koud.' zei ze terwijl ze zich tegen een boom liet zakken.

'Right.' zei hij en keek rond. Uiteindelijk liep hij maar naar haar toe en plofte naast haar op de grond en leunde tegen een boom aan. Hij keek naar de sterren en zuchtte diep. [i]Wat een avond ..[/i]

'Mag ik nu wel zingen?' vroeg ze nog steeds een beetje beledigd van de vorige keer dat ze dat deed.

Callum zuchtte en keek haar even aan, 'If you have to ..' zei hij half mompelend. Hij keek weer naar de blote hemel en deed zijn ogen dicht.

Zacht begon Hanna met zingen, gewoon een of ander willekeurig liedje. Ze sloot haar ogen en begon, ongemerkt, steeds meer volume te produceren met het zingen.

(oh dit helemaal vergeten!)

Hij liet haar gezang tot zich heen dringen en dat gaf hem een rustgevend gevoel. Hij zuchtte nog een keer, en liet zichzelf even wegdrijven (niet slapen nee).

Hanna zong gewoon vrolijk door, terwijl ze ergens in haar achterhoofd hield dat het niet goed was, om een of andere reden. Haar ouders hadden haar altijd verteld dat ze het zingen moest laten, en zich moest concentreren op school, en hetgeen wat er echt toe deed.

Callum had het niet zo met zingen, niet alleen omdat hij zelf niet kon maar vooral omdat zijn kleine zusje vroeger altijd non-stop aan het zingen was terwijl ze klonk als een verkrachte kraai. Hij zuchtte even toen hij aan zijn familie moest denken maar schoof deze al snel opzij.