Het schoolterrein.

Melaine keek op. Daar zag ze Hanna dood op de grond liggen. Dankzij een Death eater om het leven gekomen. Ergens vond ze het verschrikkelijk. Maar de Death eater had vast een reden hier voor. Ze liep er naar toe en zakte voor hanna neer.Ergens stroomde nu wel een traan over haar wang. Ze kon het gewoon niet geloven.

(( arme jongen. Helaas kan Hanna niks zeggen, maar misschien laat ik haar geest zometeen even verschijnen. ))

(yay dat zal hem goed doen XD)

Danny keek even naar Hanna's lichaam, en toen naar Melaine. 'Ik.. ik deed helemaal niks.. ik liet het gewoon gebeuren..' Hij stond op en rende het bos in. Op zoek naar death eaters.

Melaine keek Danny aan, die wegrende. "Oké, die loopt zijn eigen dood tegen gemoed." Ze zuchtte diep. Elke idioot zou nu zelfs nog weten dat je het bos niet moest inlopen. Mischien was hethaar moeder wel? Die gedachte maakte het ergens nog angstig.

Danny dacht niet helemaal helder meer na, ging gewoon op zijn instinct af. Hij rende, eigenlijk een beetje doelloos, rond.

Draco riep danny nog na dat hij niet moest gaan, maar hij was al verdwenen. Ook over Draco's wang druppelde een miezerig traantje, dat bijna niet te zien was. Hij knielde naast Melaine."H-Hoe kan dit? Niet te geloven." Hij streek met zijn vingers over haar haren. Hij had een dubbel gevoel: ze was een verrader, maar ze was wel zijn frenemie.

(( ja ja ga jij even death eaters vermoorden XDD ))

Hanna's geest 'vloog' uit het lichaam van Hanna. De geest was doorzichtig, maar je zag duidelijk Hanna. Hanna's geest keek richting Melaine. 'Melaine, wees maar trots op je moeder, ze heeft me uit de weg geruimd. Niemand minder dan jouw moeder was degene die mij dood liet neer vallen in het bos. Melaine, word alsjeblieft niet hetzelfde als je moeder, je kan nu nog kiezen, straks niet meer. Dan doe jij anderen hetzelfde aan als je moeder, voorkom dat.' De geest van Hanna hing boven iedereen, terwijl het lichaam nog steeds levenloos op de grond lag.

( ik ben tarzan, adoh!)

(( But you're wearing pants, he didn't. ))

Elysia kon haar handen langzaam doen stoppen met trillen en werd langzaam ook weer kalm. Panikeren had geen zin. Rustig probeerde ze adem te halen. Huilen kon ze hier niet om. Het was erg, maar het was Hanna, en ze gaf niks om Hanna. Natuurlijk had ze wel gevoel, maar hierom kon ze echt niet huilen. Nooit niet. De geest die verscheen uit Hanna maakte het er niet beter op. Het kwam meer over alsof ze Melaine wilde zwartmaken dan de waarheid, waarom zou ze dat anders zo openlijk zeggen? Bah.

(misschien zat ik wel in bad met een griffoendor. ahahah kidding XD)

Melaine keek de geest nu grijnzend aan. "Je ging zelf verboden gebied in, ze had vast haar redenen.En trouwens, ze komt nooit in het bos." Melaine die ergens toch nog een schuld gevoel had, rende nu Danny achterna. Dat Hanna dood was, was een. Maar om een tweede slachtofer toe te rekenen ging der wel te ver.

Hanna's geest verdween, richting de 'hemel' of whatever het mocht zijn. Bij het rozenveld verscheen een extra bloem, een bloem voor Hanna.

Danny was inmiddels gaan zitten. Met zijn rug tegen een boom, zijn knieën opgetrokken, zijn armen om zijn knieën en zijn hoofd op zijn armen.

Melaine rende het bos in. "Danny??" gilde ze.

Danny hoorde iemand roepen. Hij pakte zijn toverstok en liet er rode stralen uit 'spuiten' als teken dat hij hier was.

Melaine liep op de rode stralen af. "Danny, idioot, je moet hier weg. Wil je net zoals Hanna de dood in worden gejaagd?" Melaine trok Danny op. Ze keek rond of ze niet iets zag bewegen, maar tot nu toe had ze niets gezien. De Death eater die het was geweest, had vast een missie.

'Ik weet het niet', antwoordde hij droog. Hij liet zich overeind trekken door Melaine, en stond haast neus tegen neus met haar toen hij weer stond. Hij keek naar zijn arm/ hand (?) die Melaine vast had, en bleef daarnaar kijken. Gewoon om haar niet in de ogen te hoeven kijken, terwijl hij er zo triest bij liep.

Nu sleurde ze hem gewoon mee. "En nu ga jij rouwen om het verlies van hanna, en dat is na een dag voorbij.Dan spring je weer gewoon rond." Melaine zei het eigenlijk op een veel te boze toon. Maar al dat gejammer was ze nu wel weer zat. Het was verschrikkelijk wat er was gebeurd. Maar Danny en Hanna zouden vas ten zeker een haat tegen elkaar hebben. Net zoals zij Danny eigenlijk niet mocht. "Dus grassprietje, jan kuit, niet bij mij, en doe dan weer normaal>"

Hij had niet eens zin om zijn arm los te trekken. Hij liet zich rustig meesleuren, wat hij normaal nooit zou doen. 'Jan Kuit?'

(jank uit)

( oh ahahha)

Toen ze weer op het schoolterrein waren, maakte hij haar hand los van zijn arm, wierp een blik op Hanna's lichaam en liep richting de school.

(( zeg, jullie laten mijn lichaam daar zeker gewoon weg rotten? XDD ))


Perkamentus kwam, samen met Snape en nog meer leraren het schoolterrein opgelopen, dat deed hij maar weinig, maar dit was een van de keren dat hij dat deed. Het lichaam werd door mensen opgetild en Perkamentus stuurde ze met het lichaam naar de ziekenboeg, om het lichaam te laten onderzoeken.