Het schoolterrein.

'Aah, we hebben te maken met de mannelijke Hermione.' zei Hanna glunderend. 'Stok erbij betrekken of niet?' Hanna's ogen begonnen te twinkelen. Ze had al een tijdje geen spreuk meer over iemand uit gesproken, dus ze hoopte op een ja.

"Lijkt me niet, Hannibal. Het is volgens mij tegen de regels in om ernstige spreuken over elkaar uit te spreken, liefje." Hij liep al richting hun slachtoffer.

Hanna zuchtte. 'En die hatelijke Griffoendor kids gaan na elk wisse wasje naar Perkie toe.' zei ze teleurgesteld. Ze volgde Draco richting het slachtoffer.

Draco stopte ongeveer 2 à 3 meter voor Matt. Hij keek opzij, wachtend op Hanna. Daarna keek hij weer naar Matt.

Hanna kwam naast Draco te staan en keek Matt aan. 'Hello little fellow.' zei ze met geniepige oogjes.

Julie stond recht en klopte haar uniform af. Er hing wat gedroogd gras aan. Waarschijnlijk zat er ook wat in haar haar. Wat vervelend

(leave him alone >: [[[[[[[[[[[)

Vanuit haar ooghoeken merkte Elysia Draco en Hanna op. Not again.. Er was maar een mogelijkheid waarom dat uitgerekend die twee bij elkaar waren. Elysia stond op en liep erheen. 'Err, Matt? Mr. Snape zocht je, het was dringend zei hij,' loog ze, zonder Draco of Hanna aan te kijken. 'Oh en Callum, jou ook.'

Hanna keek hatelijk naar Elysia. Verdomme. 'Zie je later, mudblood.' zei ze met nadruk op het laatste woord.

Draco moest glimlachen, van binnen. Hij wist dat Elysia nooit de opdracht van Snape zou krijgen om twee miezerige jongetjes als hun te zoeken. Ze was een slim meisje, maar zo irritant.

Julie liep met haar armen over elkaar door het gras. Ze keek niet echt waar ze loop, maar naar de helderblauwe lucht. Daar kon ze uren naar staren. Het was leuker als er meer wolken waren.

Melaine keek naar Draco en Hanna, die naar Callum en Matt liepen. Elysia stuurde de laatste twee weg en ze bekeek de reactie van de andere twee. Ze grijnsde even. Melaine was altijd bot en rot tegen de meeste andere, maar ze treiterde wel niet altijd iemand.

Elysia glimlachte even schijnheilig. 'Kom nou,' zei ze ongeduldig. 'Snape houdt niet van wachten.' Ze was ermee begonnen dus totdat de twee weg waren moest ze ermee doorzetten. Anders had het nog geen zin gehad.

Draco draaide zich om, zijn glimlach ging nu over zijn gelaatstrekken. Toen zag hij Melaine. Hij liep langzaam richting haar.

Melaine zag dat Draco richting haar kant op liep. Vervolgens keek ze naar de grond en pakte ze een grassprietje waar zich mee bezighield. Wat mopest draco van haar?

"Hallo, schoonheid." Draco's stem klonk zelfverzekerd als altijd, met een flirtende ondertoon. Zoals bekend, is Draco altijd bezig met flirten, en pesten natuurlijk.

Melaine keek Draco met een walgelijke blik aan. "Misbaksel," siste ze terwijl ze daarna weer naar het grassprietje keek.

Draco lachte hard op."MUWHAHAHA!"

nee.

Draco lachte hartelijk."Dankje," zei hij lachend. Hij ging naast haar zitten (? je zit toch) en kneep zijn ogen half dicht, tegen de zon in."Als ik toestemming vraag of ik bij je mag zitten, word dat vast afgewezen?"

((Ja ik zitXDD))
Melaine keek Draco aan. "Zolang je maar van me afblijft, een aanraking...." ze haakte zelf haar zin af en bekeek het gras weer, sommige stukjes waren weer helemaal gedroogd. Het moest maar gauw gaan regenen of sneeuwen.

"Ik was ook niet van plan je te gaan knuffelen, of je hand vast te pakken." Hij glimlachte."Wat is je rooster?" vroeg hij, puur uit nieuwschierigheid met wie hij een les samen zou hebben.

"Zoals elke andere slytherin uit dit jaar," mompelde Melaine. Tenminste dat dacht ze. Het boeide haar niet eens wat ze had, zolang ze er maar goeie punten voor haalde, vond ze het goed.

"Wrong answer. Iedereen heeft een ander rooster, dacht ik zo. Want we komen ook met andere afdelingen in een lokaal, hm." Hij liet zich op zijn rug vallen, en hoorde verschillende mensen langslopen."Hoi Draco," hoorde hij in drievoud. (Drie stemmendus!) Hij keek op, en het was opnieuw Paty met haar twee volgens - alleen was de blonde volger opeens bruinharig.

Moridin was nog steeds druk bezig met zijn viool. In zijn hoofd was alles anders, hij zag meerdere mensen met violen en er zat ook een piano bij. Hij hield zoveel van muziek dat hij er gewoon helemaal in meeging. Het maakte hem niet uit of mensen hem nu konden zien of niet. Muziek was prachtig, dat moest iedereen gewoon horen.

Melaine haalde haar schouders op en keek weer voor zich uit.

Elysia rolde met haar ogen. De twee leken niet echt te luisteren. Ze besloot maar weer terug te gaan naar het vioolspel verderop. Draco en Hanna letten toch allang niet meer op. Elysia draaide zich om en ging weer bij hem zitten. Het klonk prachtig, het liefst bleef ze hier nog de hele week zitten.